Maandelijks archief: november 2005

zwerkwerk [ 1 ]

Nu ik weer aan het schilderen ben, ditmaal een serie luchten in olieverf, blijf ik het web gebruiken voor documentatie. Zoals marineschilders verstand moesten hebben van scheepsbouw, pluimveeschilders van pluimvee, vanitasschilders van emblemata, zo moet elke landschapschilder verstand hebben van luchten. Al is ‘verstand’ niet het juiste woord, want een kunstschilder hoeft geen weerman te zijn. Oog en gevoel voor het licht en de ruimte, daar gaat het om. Pieter Rim en Maarten de Kroon maakten in 2003 een bekroonde film over het Hollands licht. Er is ook een mooie site over gemaakt.

(… ) Hollands licht, als het bestaat vinden we ook terug op de schilderijen van onze befaamde landschapsschilders in de Gouden Eeuw. Van Goyen, Ruysdael, Vermeer en noem maar op, zij maakten wereldwijd indruk met hun Hollandse Luchten en waren de eersten in de geschiedenis die de schoonheid van de lucht ontdekten. “Hollandse schilders hebben iets met licht, op stillevens net zo goed als op landschappen, binnen en buiten, altijd is het licht zo geschilderd alsof het je niet alleen mogelijk maakt de dingen te zien. Het is zelf te zien; belangrijker dan de asperges, de melk of het tin, de koeien, de molens, de zee” ( … )
 
Bron: www.knmi.nl

recensie over Hollands Licht in De Filmkrant
hollandslicht.nl

Jezus hot, Zijn Kerk not

Twee weken geleden stonden hier een paar citaten van Anton van Harskamp die soloreligieuzen de bange meesters van hun eigen geloof noemde. Vandaag verscheen er in Trouw een reactie van Govert Jan Bach (pastoraal psycholoog en geestelijk verzorger). Hij is het niet eens met Van Harskamp, die beweert dat solo-religieuzen een antichristelijke spits zouden hebben.

In de laatste alinea heeft hij (Van Harskamp) het over een antichristelijke spits, waarmee hij wil aangeven dat het denken van solo-religieuzen zich niet goed verhoudt met het christelijke erfgoed. Hij bedoelt waarschijnlijk meer een anti-kerkelijke spits, want het is nog maar de vraag of onze solo-religieuzen niet een heel eind op weg kunnen met Jezus, die ongetwijfeld ook een mysticus was en een soort solo-religieus.
 
Waar ze wars van zijn is: kerkelijkheid en niet spiritualiteit. Als ze ergens bang voor zijn, dan is het wel de geborneerdheid en angstvalligheid van het kerkelijke en theologische gefundeerde christendom.

Het hoort natuurlijk allemaal bij het individualisme van onze tijd: geloven á la carte. De Kerk is voor het individu per definitie een vrijheidsbeperkend machtsinstituut (met een strafblad) geworden. Jezus daarentegen was OK, een ideale mens, revolutionair, gnosticus, solo-religieus, broeder, vriend, enz…

Maar Zoon van God? Dat is natuurlijk een strategische zet van de geïnstitutionaliseerde Kerk geweest om een machtspositie te veroveren. Voor de solo-religieus is het allemaal allang ontmaskerd. Jezus is tegenwoordig los verkrijgbaar.

het papieren theater

Vorige week ben ik begonnen met het maken van een gipsen minitheater voor kleianimaties. Via Google Afbeeldingen kwam ik terecht op een paar websites van liefhebbers, bijvoorbeeld die van Harry Oudekerk en Ab Vissers. Maar zeker ook in het buitenland zijn er mensen die hun liefde voor het papieren theater niet verbergen. Zo vond ik ook de site van Trish Lewis Fargo met waarschijnlijk de enige weblog ter wereld die alleen maar over het papieren theater gaat.

Toy_Theatre
Het Papieren theater is een van de huiselijke genoegens van de kinderen in het 19e eeuwse burgelijke gezin, naast de stereoscoop, de toverlantaarn en de poppenkast.
 
In tegenstelling tot deze laatste is het papieren- of miniatuurtheater in Nederland nauwelijks populair geweest en daardoor bijna onbekend. Als theatervorm wordt het naast schimmen, marionetten en handpoppen tot het poppenspel gerekend. Maar een miniatuur-poppenkast is het niet.
 
Het papieren theater imiteert in theaterbouw en effecten, in decors en figuren en in de gespeelde stukken rechtstreeks zijn grote voorbeeld; het echte theater. Het repertoire bestond uit de klassieke sprookjes en uit speciaal gekuiste en sterk verkorte stukken en opera’s uit het grote theater.
 
Bron: Ab Vissers Phoenix Papierentheater