Claire Polders op 27 december | Filosofie Scheurkalender
amor y dolor
Claire Polders op 27 december | Filosofie Scheurkalender
Tegen het einde van het jaar overvalt mij de vraag wie er inmiddels bekender is, Vincent of Theo?
Misschien weet Google het. De eerste scoort 1.950.000 pagina’s. De tweede… 2.730.000 pagina’s! Kijken we alleen naar pagina’s uit Nederland, dan is het verschil nog groter: 191.000 voor Vincent tegen 1.010.000 voor Theo.
Maar bekendheid meten met Google is twijfelachtig: Wanneer je letterlijk qwertyuiopasdfghjklzxcvbnm intypt, braakt de zoekrobot 672 pagina’s uit. (morgen dus één meer vanwege het bliksembezoek van de Google-spider aan deze pagina.) Mijn eigen naam scoort met moeite 602 pagina’s. En dat blijken dan vooral naamgenoten te zijn… Of zou qwertyuiopasdfghjklzxcvbnm die soms ook hebben?
Het duidelijkste symbool van de waanzin van de Theory of Art waarmee je alles (maar ook niets!) tot kunst kan bombarderen, zijn voor mij niet de pisbak van Duchamp of de brillodozen van Warhol, maar het blikje poep van Manzoni. Kunst die niets en niemand dient behalve (de portemonnee van) het ego.
De Belgische kunstenaar Wim Delvoye heeft echter bewezen dat er in de blikjes van Manzoni nooit poep heeft gezeten:
Voor de Theory of Art maakt het weinig uit, het gaat immers om het concept. Shit happens.