presenteert top 225 van populairste schilders
Art Renewal Center, een posterboer uit Amerika, draait de tijd ruim honderd jaar terug en doet alsof het modernisme nooit bestaan heeft. De schilderkunst houdt voor bezoekers van artrenewal.org op bij de academische en Victoriaanse salonschilderkunst van de 19e eeuw. (Deze bleef overigens nog tot aan de Eerste Wereldoorlog bestaan.)
Onlangs hebben de bezoekers gestemd op hun favouriete schilder en daaruit is een top 225 is komen rollen. Wat direct opvalt is dat drie salonschilders de lijst aanvoeren: William Bourgereau, Sir Lawrence Alma-Tadema en Jean-Léon Gérôme. De heren waren elkaars tijdgenoten en hadden hun tijd mee want de gouden tijd van de salonkunst (1850-1900) viel precies samen met hun productieve periode.
Nymphen en satyr (detail), 1873
Grootheden als Raphael, Rembrandt en Leonardo da Vinci moeten het doen met een 4e, 7e en 8e plaats. De in zijn tijd verafgode Michelangelo mist overigens net de top 10 en staat genoteerd op een 11e plaats. Vermeer, Velazquez en Repin staan zelfs op een resp. 20e, 34e en 135e plaats. Ook de immer populaire impressionisten staan bij de bezoekers van artrenwal.org minder hoog aangeschreven dan de salonschilders. Ongetwijfeld behoren veel stemmers tot de burgerlijke klasse en houden ze van veel slagroom en André Rieu.
Lezing uit Homerus, 1885
Ik vind het wel verfrissend dat deze site 100 jaar moderne schilderkunst schaamteloos negeert. Tijdens mijn opleiding aan de Arnhemse kunstacademie in de jaren 80 was juist het omgekeerde het geval en werd vanaf de modernistische hoogten diep neergekeken op academische schilderkunst. Het ambacht was naar de knoppen geholpen en men dacht daarmee de schilderkunst een goede dienst te hebben bewezen. Een jaargenote schreef een essay over 19e eeuwse kunst met de titel Wat moeten we in godsnaam met Laurens Alma-Tadema? De bezoekers van artrenewal.org weten dus wel raad met hem.
Laatste gebed van de martelaren, 1883
De top 10 ziet er als volgt uit: (tussen haakjes is vermeld met hoeveel werken de betreffende schilder vertegenwoordigd is op de website van artrenewal.org)
William Bouguereau [1825-1905] [225] Sir Lawrence Alma-Tadema [1836-1912] [181] Jean-Léon Gérôme [1824-1904] [175] Raphael [1483-1520] [181] Lord Frederick Leighton [1830-1896] [101] John Singer Sargent [1856-1925] [440] Rembrandt [1606-1669] [224] Leonardo da Vinci [1452-1519] [126] John William Waterhouse [1849-1917] [90] John William Godward [1861-1822] [122] Bekijk de volledige lijst
De Bruid uit Syracuse, 1865
Hylas en de nymphen, 1896
Bron: artrenewal.org
Dolce Far Niente, 1904
De gelikte plaatjes van de salonschilders verdwenen na de Eerste Wereldoorlog uit beeld. Fotografie en film zouden de geidealiseerde voorstellingen uit de schilderkunst gaan overnemen. Je hoeft maar een paar salontafelglossy’s open te slaan om de smaak van de nouveau riche te proeven: esthetisch en compositorisch perfect uitgevoerd, maar meestal inhoudsloos.
