Cimabue (1240 – 1302)
Cimabue is de bijnaam voor een zekere Giovanni. Giorgio Vasari (1511-1574), biograaf van alle Noord-Italiaanse (vooral Toscaanse) schilders vanaf Cimabue tot aan zijn tijd beweert dat Cimabue daadwerkelijk de familienaam van zijn geslacht is, maar aangezien Cimabue ‘ossenkop’ betekent, is het waarschijnlijker dat dit een bijnaam is voor deze Giovanni, die bekend stond als zeer lelijk, zoals andere bronnen suggereren.
Hij was een tijdgenoot van Dante, die aan hem refereert in zijn Divina Comedia als de artiest die op het gebied van schilderkunst alleen werd overtroffen door de grote Giotto. Mede door deze referentie wordt Cimabue gezien als de ontdekker van Giotto di Bondone. Via Dante weten we ook dat Cimabue een erg luxe en weelderig leven leidde. Hij plaatst hem in zijn Divina Comedia namelijk daarvoor op de louteringsberg.
De werken van Cimabue zijn, op een na, allemaal toegeschreven aan de hand van stijlonderzoek. Het enige werk waarvan zeker is dat Cimabue zelf het heeft gemaakt is een mozaïek van Johannes in de kathedraal van Pisa (1302). De andere werken die aan hem worden toegeschreven doen allemaal wel recht aan zijn vermeende grootsheid in de schilderkunst van de late Middeleeuwen. Wel weten we via een lijst van Vasari welke thema’s hij heeft geschilderd en waar deze te vinden zijn.
Het Vaticaan gaf in 2002 een serie postzegels uit ter herdenking van de 700ste sterfdag van Cimabue
De jonge Cimabue werd door zijn vader naar het klooster bij de Santa Maria Novella gestuurd, waar een familielid hem onderwees. Binnen de kortste tijd had hij al het papier in zijn boeken volgetekend met alles wat hij kon bedenken, zodat men hem maar bij Griekse icoonschilders in de leer deed, aangezien deze toentertijd in Florence de enige kunstenaars waren.
Zijn meest prestigieuze opdracht, zij het weer in samenwerking met Griekse icoonschilders, is de beschildering van het gewelf en de muren van delen van de grafkerk van Franciscus van Assisi. In stijl is goed zichtbaar wat Cimabue gemaakt heeft, daar hij de icoonschilders ver achter zich liet. De kerk is versierd met op de muren afbeeldingen van het leven van de heilige, en met taferelen uit het leven van Jezus Christus. Op het plafond staan afbeeldingen van de vier evangelisten met hun attributen. Deze heeft de schilder vermoedelijk alleen gemaakt, omdat toen zijn vernuft boven de anderen duidelijk was.
Een ander project van Cimabue was een tijdelijk bouwmeesterschap bij de bouw van de Santa Maria del Fiore, wat hij samen met Arnolfo di Lapo deed. Cimabue ligt zelf ook in de Santa Maria del Fiore begraven, waar zijn grafschrift als volgt luidt: “Zoals Cimabue geloofde het veld van de schilderkunst aan te voeren bij zijn leven, zo voerde hij dit aan, nu voert hij de sterren aan.”
Bron: nl.wikipedia.org
Zijn meest prestigieuze opdracht, zij het weer in samenwerking met Griekse icoonschilders, is de beschildering van het gewelf en de muren van delen van de grafkerk van Franciscus van Assisi. In stijl is goed zichtbaar wat Cimabue gemaakt heeft, daar hij de icoonschilders ver achter zich liet. De kerk is versierd met op de muren afbeeldingen van het leven van de heilige, en met taferelen uit het leven van Jezus Christus. Op het plafond staan afbeeldingen van de vier evangelisten met hun attributen. Deze heeft de schilder vermoedelijk alleen gemaakt, omdat toen zijn vernuft boven de anderen duidelijk was.
Een ander project van Cimabue was een tijdelijk bouwmeesterschap bij de bouw van de Santa Maria del Fiore, wat hij samen met Arnolfo di Lapo deed. Cimabue ligt zelf ook in de Santa Maria del Fiore begraven, waar zijn grafschrift als volgt luidt: “Zoals Cimabue geloofde het veld van de schilderkunst aan te voeren bij zijn leven, zo voerde hij dit aan, nu voert hij de sterren aan.”
Bron: nl.wikipedia.org
