Het blijft een geheimzinnige wisselwerking: acteurs dragen het scenario en het scenario draagt de acteurs. Maar in den beginne was het scenario. Regisseur Billy Wilder was van oorsprong scenarioschrijver. Voordat hij zich met Double Indemnity in 1944 als regisseur in Hollywood definitief op de kaart zette, schreef hij tientallen scenario’s. Ook als regisseur bleef hij verhalenverteller. De afgelopen avonden bestudeerde ik het filmscript van Double Indemnity. Op de DVD die ik gekocht had, stonden geen Engelse ondertitels en daarom legde ik tijdens het kijken de iPad met daarop het script ernaast.
Een filmscript bevat niet alleen dialogen, maar geeft ook beschrijvingen. Het is leuk om op deze manier eens naar een film te kijken: eerst een scene in het filmscript lezen, je voorstellen hoe het eruit zou moeten zien en dan die scene in de film bekijken. Zo worden films gemaakt, het begint allemaal met het script.
Double Indemnity is een klassieker geworden en Billy Wilder zou nog meer klassiekers op zijn naam zetten: The Lost Weekend, Sunset Boulevard, Ace in the Hole, Sabrina, Some Like it Hot en The Apartment. Als basis ligt er telkens het script en Billy Wilder zou voor vele oscars genomineerd worden in de categorieën van het beste filmscenario en de beste filmregisseur. Een paar keer zou hij zelfs deze dubbele oscar winnen. Het filmscenario van Double Indemnity is gebaseerd op een verhaal van James M. Cain uit 1935. Wilder bewerkte het voor film samen met de legendarische misdaadauteur Raymond Chandler. De art directors Hans Dreier en Hal Peirera encameraman John Seitz hielpen het scenario visueel te vertalen naar een film noir. Met Sunset Boulevard staat Double Indemnity in de top drie van beste films noir.
that murder can sometimes
smell like honeysuckle.
Walter Neff in Double Indemnity
Billy Wilder hield van de voice over. Sunset Boulevard (1950) en The Apartment (1960) beginnen allebei met de voice over van de hoofdpersoon. In Double Indemnity begint het verhaal wanneer Walter Neff (Fred McMurray) de dictafoon pakt en zijn verhaal vertelt. In verschillende flash backs zien wat hem overkomen is. Hij heeft een dodelijk gevaarlijke vrouw ontmoet (Phyllis Dietrichson) en dat is zijn ondergang geworden. Toen Barbara Stanwyck door Wilder gevraagd was voor de rol van Phyllis Dietrichson wilde ze deze eerst weigeren. Slechte karakters als die van Phyllis Dietrichson werden in Hollywood toen (uit angst voor imagoschade?) meestal nog niet door de filmsterren zelf gespeeld, maar door minder bekende acteurs. In 1972 vertelde ze in een interview met Movie Digest hoe ze op deze rol reageerde toen ze het scenario gelezen had:
Bron: Barbara Stanwyck in 1972 [ moderntimes.com ]
en Edward G. Robinson
Barton Keyes in Double Indemnity
Bron: imsdb.com