Er zullen morgen heel wat kilometers afgelezen worden per hoofd van de bevolking. Toen ik het nieuws van de NS hoorde, kocht ik vrijdag toch nog even snel een boek om twee vliegen in één klap te slaan: het boekenweekgeschenk van Geert Mak en een dagje gratis reizen op zondag met datzelfde geschenk. Er zijn 890.000 exemplaren van het boekje in omloop gebracht, dus het belooft zondag in de treinen bijna net zo druk worden als op een doordeweekse dag. Of ik al reizende De Brug daadwerkelijk helemaal ga lezen? In ieder geval vond ik In Europa waarin Mak in 1999 al een eerder bezoek aan Istanbul beschreef, een monument van een boek. Ik denk dus wel dat ik zondag (of al eerder) een begin zal maken.
Zelf blijf ik wat schimmige herinneringen houden aan mijn bezoek aan de Galatabrug in 1981. Vlakbij die brug werd ik als 18-jarig broekie door een ouwe viezerik in mijn kruis getast. Geert Mak schrijft dat er op de brug de beste zakkenrollers van Europa rondlopen, maar dit was dus ander soort. Verder herinner ik mij Istanbul als een stad waar je op iedere straathoek militairen zag. Maar dat was vlak na de staatsgreep van 1980. Een vieze ouwe man geplaatst in een historisch verband; we maken natuurlijk zelf ook voortdurend van die Makkiaanse verbindingen in ons brein.
Ik vermoed dat bij Geert Mak de brug met zijn mensen en hun verhalen symbool staat voor Turkije dat als geopolitieke brug Europa met het Midden-Oosten verbindt. De Galatabrug ligt overigens over de Gouden Hoorn, een zijarm van de Bosphorus in het Europese deel van Turkije. Op de satellietfoto hiernaast is de Gouden Hoorn de dunne inkeping linksonder. Direct eronder op een uitstulping ligt het hart van het historische Constantinopel, de stad die in het jaar 330 door keizer Constantijn werd gesticht en tot 1453 de hoofdstad was van het machtige Byzantijnse Rijk. Er wordt wel eens vergeten dat Istanbul 1123 jaar een christelijke stad is geweest, terwijl het ‘nog maar’ 554 jaar een islamitische stad is.
