Terug naar het Christelijke Europa

Deze week in Der Spiegel (#32) : Der Deutschen Reich

Der SpiegelGisteren kocht ik het nieuwste nummer van Der Spiegel dat als omslagartikel niet de actualiteit heeft, maar het roemrijke Duitse verleden, Het Heilige Roomse Rijk om precies te zijn. Dat bestond van 962 tot 1806. Der Spiegel besteedt hier aandacht aan omdat het afgelopen zondag precies 200 jaar geleden was dat het Rijk ophield te bestaan. Maar dat is niet de enige reden. In 1962 toen het precies 1000 jaar geleden was dat het Eerste Rijk gesticht werd, besteedde niemand daar aandacht aan. Want 17 jaar na de oorlog was het Duitse verleden, het Reich in het bijzonder, taboe geworden. Maar in het Duitsland van Angela Merkel mag geschiedenis weer en de Duitser graaft gretig in het verleden naar zijn identiteit. Dat lijkt mij geen verkeerde ontwikkeling, integendeel. Nu de rest van de traditiearme Europese Unie nog, want een flinke dosis historisch bewustzijn leidt Europa vanzelf terug naar de christelijke oorsprong. Paus Benedictus XVI zal het in ieder geval toejuichen, temeer omdat Europa vanuit zijn christelijke wortels dan het sap weer voelt stromen. In het najaar (van 28.8 – 10.12) is er in Magdeburg en Berlijn een grote tentoonstelling De paus is daar nu al enthousiast over:

“In hohem Auftrag danke ich Ihnen … für Ihr Engagement für die Vermittlung der durch das Christentum geprägten Geschichte Deutschlands. Der Heilige Vater lässt der Ausstellung schon heute einen guten Erfolg wünschen. Seine Heiligkeit Papst Benedikt XVI. erbittet Ihnen …
von Herzen Gottes Schutz und Geleit.”

Aus dem Vatikan: Msgr. Gabriel Caccia
Päpstl. Assessor, Apostolische Nuntiatur in Deutschland

En de Europese Raad laat bij monde van Terry Davis weten:

The Council of Europe is working all the time to lay solid, lasting foundations for peace between the peoples of Europe, and this exhibition is fully in line with this approach - looking to the future, but conscious of the past – which is also one of the Strasbourg organisation’s principal characteristics.
Terry Davis (Secretary General Council of Europe)
Heilige Roomse Rijk
Het Heilige Roomse Rijk omstreeks 1520
Het Heilige Roomse Rijk begon zijn bestaan als het Oost-Frankische koninkrijk. Op een zeker moment werd aan de koning van dit rijk ook de keizerstitel gegeven. Hoewel dit als tijdelijke regeling bedoeld was om een acute politieke situatie op te lossen is de keizerstitel blijven ‘hangen’ in het Oost-frankische koninkrijk. In de beginperiode dongen de West-Frankische koningen nog mee naar de keizerstitel, maar kregen die slechts een enkele keer. Reden hiervoor is o.a. dat de West-Frankische koningen zo ver weg woonden dat ze niet precies op de hoogte waren van de politieke situatie in het andere koninkrijk. Uiteindelijke hebben ze het opgegeven zich te bemoeien met dat andere koninkrijk. Dit leidde er toe dat het verkrijgen van de keizerstitel een interne gelegenheid werd van het Oost-Frankische koninkrijk. Dit koninkrijk en het keizerrijk gingen dan ook in de praktijk steeds meer samenvallen ondanks dat het bij de keizer in feite ging om wereldlijke macht als tegenhanger van de paus. In deze situatie kon het zich dan ook voordoen dat de belangrijke spelers in het Oost-Frankische koninkrijk gingen bepalen hoe de keizer werd gekozen en op die manier kon de titel Heilig Roomse Rijk der Duitse naties ontstaan.
 
Het HHR kende dus zowel een koning was als een keizer. Deze hoefden niet dezelfde persoon te zijn, maar waren dat vaak wel; een machtig persoon die je tot koning kiest kun niet de keizerstitel onthouden. De koning van het koninkrijk werd de Rooms-koning genoemd. Gekozen worden tot koning was vaak het voorstadium om keizer te worden, hoewel niet iedere koning het tot keizer maakte. Deze tweestapsraket is altijd blijven bestaan. Uiteraard hangt dat samen met de ontstaansgeschiedenis van het keizersschap, maar ook met de ideologie van het keizersschap. De keizer belichaamde een hoger ideaal dan een koning nl. wereldheerschappij versus een lokale machthebber, de koning. Lodewijk XIV waarschuwde zijn opvolger in zijn testament voor deze ambities van de keizer.
 
Bron: nl.wikipedia.org
Keizers van het Heilige Roomse Rijk
 
Ottonen (Liudolfinger)
Heinrich I, De Vogelaar (919-936)
Otto I, De Grote (936-973)
Otto II (973-983)
Otto III (983-1002)
Heinrich II (1002-1024)
 
Salische Huis
Konrad II (1024-1039)
Heinrich III (1039-1056)
Heinrich IV (1056-1106)
Heinrich V (1106-1125)
Lothar III (1125-1137)
 
Hohenstaufen
Konrad III (1138-1152)
Friedrich I, Barbarossa (1152-1190)
Heinrich VI (1190-1197)
Otto IV von Braunschweig (1198-1218)
Philip von Schwaben (1198-1208)
Friedrich II (1212-1250)
Konrad IV (1250-1254)
 
Interregnum (1250-1273)
 
Wilhelm von Holland (1247-1256)
Alfons X von Kastilien (1257-1274)
Richard von Cornwall (1257-1272)
Habsburgse Huis
Rudolf I von Habsburg (1273-1291)
Adolf von Nassau (1292-1298)
Albrecht I von Habsburg (1298-1308)
 
Luxemburgse Huis
Heinrich VII (1308-1313)
Ludwig IV (1314-1347)
Friedrich (1314-1330)
Karl IV von Luxemburg (1346-1378)
Wenzel von Luxemburg (1378-1400)
Ruprecht (1400-1410)
Jobst von Mahren (1410-1411)
Sigismund (1410-1437)
 
Habsburgse Huis
Albrecht II (1438-1439)
Friedrich III (1440-1493)
Maximilian I (1493-1519)
Karl V (1519-1556)
Ferdinand I (1556-1564)
Maximilian II (1564-1576)
Rudolf II (1576-1612)
Matthias (1612-1619)
Ferdinand II (1619-1637)
Ferdinand III (1637-1657)
Leopold I (1658-1705)
Joseph I (1705-1711)
Karl VI (1711-1740)
Maria Theresa (1740-1780)
Karl VII Albrecht (1742-1745)
Franz I Stephan (1745-1765)
Joseph II (1765-1790)
Leopold II (1790-1792)
Franz II (1792-1806)

spiegel.de | dasheiligereich.de