Frida Kahlo wordt geboren in 1907 en wordt reeds in 1913 op zesjarige leeftijd getroffen door kinderverlamming aan haar linkerbeen. Dit is de bron van een aantal complexen die ze haar hele leven zal meedragen. Het enige naakt van haar, is geschilderd door haar echtgenoot Diego Rivera in 1930 zittend op een stoel, haar magere been onder het andere, zodat haar handicap niet opvalt.
 
Op zeventienjarige leeftijd en meer bepaald op 17 september 1925 wordt de bus waarmee ze de stad intrekt aangereden door een tram. Een stuk stalen leuning dringt haar lichaam binnen door haar linkerzij en komt er langs haar vagina weer uit. Haar ribben en heup zijn gebroken, haar slechte been is op elf plaatsen gebroken en haar voet is verbrijzeld. Maandenlang moet ze in bed blijven, ingekapseld in pleisters en verband, vechtend tegen onnoemelijk veel pijn. Ze besluit om te gaan schilderen. Haar moeder laat spiegels aan haar ziekbed vastmaken zodat Frida zichzelf kan schilderen. Ondanks de hinder van korsetten en krukken komt ze na haar herstel terug buiten en zoekt ze vrienden op.

Op 21 augustus 1929 huwt ze met Diego Rivera. De ex-vrouw van Rivera, Lupe Marin, komt een scène maken op het trouwfeest. Christina, zus van Frida, bekent in de zomer van 1934 dat ze een verhouding heeft met Diego Rivera. Frida verlaat daarop Diego. Een jarenlange oorlog tussen beiden speelt zich af tot ze uiteindelijk realiseren dat ze niet zonder elkaar kunnen. Op 8 december 1940 hertrouwen ze. Hun eigenaardig huwelijkscontract stipuleert dat Frida geen seksuele omgang meer hoeft te hebben met haar man.
 
Het werk van Frida Kahlo karakteriseert zich door de vrolijke kleuren, die echter in contrast staan met een vervreemdende sfeer. In haar zelfportretten vallen vooral de doorgegroeide wenkbrauwen op. Zij schildert vanuit haar angst en eenzaamheid om haar pijn te overmeesteren.
 
Bron: nl.wikipedia.org