Door omstandigheden keerde ik afgelopen maand na 35 jaar niet alleen terug in de kerk uit mijn jeugd maar ook op mijn oude middelbare school. Onvermijdelijk kwam het verleden daarbij op mijn weg. Plekken uit het verleden waar ontelbare voetstappen van ons liggen, roepen nu eenmaal, net als platen uit de TOP 2000, onmiddellijk herinneringen op. Zo werkt het blijkbaar in de geest: bepaalde prikkels stimuleren het geheugen en we zien onszelf weer in een jongere uitvoering. Het zelf verwondert zich hierover, dat het zichzelf kan zien van zo’n grote afstand. In dit geval zie ik de brugpieper die bijna 16.000 dagen geleden hier met zijn veel te grote schooltas voor het eerst naar binnen ging.

Mijn oude school, het Christelijk Lyceum in Veenendaal, is na 35 jaar van binnen bijna onherkenbaar veranderd. Het kleine trappenhuis in het hoofdgebouw is de enige plek die vrijwel gelijk gebleven is aan de situatie van 1975, toen ik hier voor het eerst de trap omhoog ging. Terwijl de rest van de school gepimpt is met veel kleur, ademt het hier nog de sfeer uit het bouwjaar 1968. Retro noemen we het nu.

De trappen waren veel te smal voor een school van 1500 (tegenwoordig 2100) leerlingen zodat het gebouw vooral op deze plek aan constipatie leed. Ik zie op deze plek weer hoe de klassen zich verdrongen tijdens de wisseling van de lessen, want eind jaren zeventig en begin jaren tachtig ging het hier in twee richtingen en op elke verdieping stroomden er weer klassen in of uit. Als de eerste bel ging moest je opschieten want bij de tweede bel was je te laat.

In januari begint er een grote verbouwing. De hoofdvleugel uit 1968 zal in fasen ontmanteld worden en er zal een ‘eigentijdse’ gevel rond het betonframe getrokken worden. Dan zal ook bovenstaande plek verdwijnen en wat rest er dan, behalve de plek, nog van mijn oude school? Het zal bijna net zo gaan als met de CNS II in Veenendaal, mijn oude lagere school. Mijn laatste bezoek aan mijn oude middelbare school bleek zo het definitieve afscheid van een verleden dat natuurlijk allang voltooid was maar mij onverwacht weer terugriep.

wijkenvoorkunst.nl

Het begon drie maanden geleden met een zwart scherm. Er bleek iets mis met de PC. De vakantie kwam eraan. Maar begin september stond deze blog nog steeds op 16 juni j.l. Sommige trouwe lezers begonnen zich af te vragen of de kluizenaar iets was overkomen of zich voorgoed in zijn kluis had teruggetrokken. Wees gerust: na de aanschaf van een nieuwe PC, de datatransfer en nog veel andere werkzaamheden, gaan we weer in de lucht. Met het ingaan van alweer de veertiende jaargang van Woest & Vredig zal de dagelijkse frequentie niet altijd vol te houden zijn, het streven is naar enkele berichten per week. Voor wie het nog niet wist: het archief van deze blog (vanaf 2004) telt inmiddels 4371 berichten en deze zijn permanent toegankelijk via het rolmenu Archief.