Dagelijks archief: zondag 11 september 2005

mozes

Dit weekend in Trouw | Letter & Geest:
Jan Oegema over Lucebert
Dit is een van de dingen die me blijft fascineren in het werk van Lucebert: dat hij bron en zegel van religie is. De anekdote wil dat hij in de oorlog met staf en lange mantel door Amsterdam schreed en omstanders riepen: “Hé, daar heb je Mozes!” Die Mozes is hij altijd gebleven, een oudtestamentische Don Quichot, een edele gedrevene in paardenpak die op afgelegen plaatsen met God spreekt. Maar diezelfde Mozes is ook een nietzscheaan en dadaïst, hij is op en top modern, tot in iedere vezel doordrongen van illusies en leugens voortkomend uit projectiedrift, waarheidsmanie en wil tot macht. Lucebert heeft de mediamieke en verbale gaven van een godsdienststichter en de luciditeit en gestrengheid van een godsdienstvernietiger. Dat verklaart zijn nog immer indrukwekkende postuur en de wisselende appreciaties bij zijn lezers.
Bron:Trouw
Lucebert

fantoom

ontoelaatbaar mooi en tegen alle maten
van de verachting en de denkkracht
en met het bevende gebeente van de lichtbron
der liefde – een schim – ja meer dan een schaduw
maar toch minder dan lichaam – een schim
staande op de hoog in de lucht vertragende
verlammende ladders der herfst en daar het
verdriet: zijn kleefrige scherven regenend
om den diamanten pijnboom heen en oh de zo blauwe
de diepblauwe roos de geliefkoosde dood en ook
weldra van de winterse tatoeage de klagende draak
 
maar hoe onverdragelijk mooi en tegen alle regels
van de vertedering en de hevigheid
een schim – een vijand – een schuiflende grijns

Uit: triangel 1958
Uitgegeven door: Bert Bakker/Daamen in 1958

Koninklijke Bibliotheek: Lucebert

Jan Oegema: Lucebert, mysticus. Over de roepingsgedichten en de ‘Open brief aan Bertus Aafjes’. [Nijmegen], Vantilt, (1999).