leerling van Pierre Henri Valenciennes (1750-1819)
Achille-Etna Michallon was even oud als Camille Jean-Baptiste Corot, maar omdat hij al op zesentwintigjarige leeftijd stierf, is hij buiten Frankrijk nauwelijks bekend geworden. Toch was zijn betekenis aanvankelijk groter dan die van Corot. In 1817 was hij de eerste die de Prix de Rome won in de categorie landschapsschilderkunst. Zijn leraar Pierre-Henri de Valenciennes had zich er jarenlang voor ingespannen dat er een Prix de Rome voor landschapsschilderkunst zou worden ingesteld, omdat hij de landschapsschilderkunst uit de schaduw wilde halen van de historieschilderkunst. Deze laatste had altijd in veel hoger aanzien gestaan. Maar in de negentiende eeuw zou dat gaan veranderen. De landschapsschilderkunst zou een gelijkwaardige positie krijgen als de historieschilderkunst en voor de schilders van de School van Barbizon en het impressionisme was het landschap zelfs hun hoofdthema. Tegenwoordig worden die twee scholen gezien als de meest vernieuwende van de negentiende eeuw en zijn ze in wezen voorloper van het modernisme van de twintigste eeuw. Maar het begin van de negentiende eeuw werd nog helemaal gedomineerd door de historieschilderkunst van neo-classicistische schilders als David en Ingres en werd er nog neergekeken op de landschapsschilder.
wolkenstudie: lucht boven villa Borghese
Pierre-Henri de Valenciennes had in 1778-1782 al in Rome gewerkt en begon in de openlucht olieverfschetsen te maken. Dat ging toen nog vrij moeizaam omdat het nog zestig jaar zou duren voordat de verftube werd uitgevonden. In het Louvre worden een aantal olieverfstudies van hem bewaard. Het zijn droge registraties op klein formaat en typisch voortbrengselen van de Verlichting met haar objectiveringsdrang. Zijn exacte wolkenstudies lijken wel meteorologische foto’s avant la lettre. Valenciennes schreef in 1800 een theoretisch werk voor studenten over landschapsschilderkunst dat in Frankrijk minstens zoveel invloed had als A New Method of assisting the Invention in Drawing Original Compositions of Landscape uit 1786 van Alexander Cozens.
Pierre Henri Valenciennes worked in Rome from 1778 to 1782, where he made a number of landscape studies directly from nature, sometimes painting the same set of trees or house at different times of day. He theorized on this idea in Advice to a Student on Painting, Particularly on Landscape (1800), developing a concept of a “landscape portrait” in which the artist paints a landscape directly while looking upon it, taking care to capture its particular details. Although he spoke of this as a type of painting mainly of interest to “amateurs”,as distinguished from the higher art of the academies, he found it of great interest, and of his own works the surviving landscape portraits have been the most noted by later commentators. He in particular urged artists to capture the distinctive details of a scene’s architecture, dress, agriculture, and so on, in order to give the landscape a sense of belonging to a specific place; in this he probably influenced other French artists active in Italy who took an anthropological approach to painting rural areas and customs, such as Hubert Robert and Achille-Etna Michallon.
Bron: en.wikipedia.org
Vlak voor zijn dood schilderde Michallon nog helemaal in de classicistische traditie van Nicolas Poussin dit fantasielandschap dat geïnspireerd is door een uitzicht bij Frascati
Valenciennes had veel invloed op zijn leerling Michallon. Toen deze in 1817 de Prix de Rome gewonnen had, vertrok hij het jaar daarop naar Rome om er twee jaar te blijven. Zijn leermeester stierf in 1819 toen Michallon in Rome verbleef en Napoleon op Sint Helena zat weg te kwijnen. Michallon bleef het neo-classicisme trouw maar als hij niet zo jong gestorven was, had hij zich misschien in dezelfde richting ontwikkeld als Corot die waarschijnlijk heel kort zijn leerling was, al wordt dat ook nog steeds betwijfeld.
Achille Etna Michallon (1796-1822)
Michallon was the son of the sculptor Claude Michallon. He studied under Jacques-Louis David and Pierre-Henri de Valenciennes. In 1817, Michallon won the inaugural Prix de Rome for landscape painting. He travelled to Italy in 1818 and remained there for over two years. This trip had a profound influence on his work. Before he had much time to develop what he had learned however, he died at the age of 26 of pneumonia, a tragedy which cut short the life of a talented and well respected artist who could have gone on to win lasting fame. Though it is often disputed, it is thought that at one time, Corot was his pupil.
Bron: en.wikipedia.org