Het is bijna onmogelijk om in onze gemedialiseerde wereld de media te ontwijken. Overal zijn klemmen, fuiken en lijmstokken opgesteld om ons te vangen in de mediablob, die ons ervan wil overtuigen dat we helemaal vrij zijn. In werkelijkheid worden we permanent verleid om onze boodschappenmand te vullen. De laatste twintig jaar heeft de mediablob de vorm van een web aangenomen, dat ons inmiddels van onder tot boven ingesponnen heeft. Het internet presenteert zich als een MeWorld, waar ík achter de knoppen zit en waar ík de baas ben. Zolang ik mij horizontaal beweeg, lijkt dat misschien zo. Maar zodra ik mij verticaal ga bewegen en mij losmaak van de oppervlakte, de diepte van het verleden induik of voor de hoogte van de reflectie kies, dan blijkt deze horizontale vrijheid voornamelijk een horizontale gevangenschap. En toch ook weer niet helemaal. Er wordt wel eens beweerd dat het world wide web de weidsheid van een oceaan heeft maar de diepgang van een soepbord. Misschien geldt dat voor 99 procent van alle websites. Toch vind je ook de verdieping en de reflectie op het internet, al is het maar in historische teksten die de waan van de dag relativeren. En bevestigen. Zoals de tekst Discours de la Servitude volontaire uit 1570 van Etienne de La Boétie.
Etienne de La Boétie, 1570
Bron: Étienne de La Boétie, Discours de la Servitude volontaire