In de achttiende eeuw bestond er in Rome al een levendig toerisme. Uit heel Europa stroomden toeristen toe naar de Eeuwige Stad om daar rondgeleid te worden langs de ruïnes uit de antieke oudheid. De thuisblijvers konden zij geen foto’s laten zien, maar vaak namen zij prenten of schilderijtjes met stadsgezichten mee naar huis. De Italianen noemden deze stadsgezichten vedute en eigenlijk zijn dit de voorlopers van de ansichtkaart.
De bekendste schilder van stadsgezichten is de Venetiaan Canaletto (1679-1768). Hij was in zijn tijd een beroemdheid. Zijn neefje Bernardo Bellotto (1720-1780) liftte mee op het succes van zijn oom en werd Canaletto II genoemd. Een andere achttiende eeuwse Italiaanse kunstenaar die beroemd geworden is door zijn etsen van stadsgezichten in Rome, is Giovanni Battista Piranesi (1720-1778). Veel minder bekend dan bovenstaande drie kunstenaars is Giovanni Paolo Pannini (1691-1765). Toch was hij in de eerste helft van de achttiende eeuw in Rome de bekendste schilder van vedute.
Capriccio de Roma
Bron: nl.wikipedia.org