de Krimoorlog [ 3 ]

De Krimoorlog was een escalatie van de Elfde Russisch-Turkse Oorlog in 1853

Officieel begon de Krimoorlog in mei 1854 toen Engeland en Frankrijk de oorlog verklaarden aan Rusland. Zoals vaker het geval is bij een gewapend conflict tussen grootmachten, was de Krimoorlog een escalatie van een ander conflict. In oktober 1853 had het Ottomaanse Rijk de oorlog verklaard aan Rusland . De beide aartsvijanden waren op dat moment voor de elfde keer in driehonderd jaar met elkaar in oorlog: eenmaal in de zestiende eeuw, tweemaal in de zeventiende, viermaal in de achttiende en nu voor de vierde maal in de negentiende eeuw.

300 jaar Russisch Turkse Oorlogen
 
1. Russisch-Turkse Oorlog (1569-1570), eindigde met de Vrede van Constantinopel
2. Russisch-Turkse Oorlog (1676-1681), eindigde met de Vrede van Bachtsjisaraj
3. Russisch-Turkse Oorlog (1686-1700), eindigde met de Vrede van Constantinopel
4. Russisch-Turkse Oorlog (1710-1711), eindigde met de Vrede van de Proet
5. Russisch-Turkse Oorlog (1735-1739), eindigde met de Vrede van Nyssa
6. Russisch-Turkse Oorlog (1768-1774), eindigde met het Verdrag van Küçük Kaynarca
7. Russisch-Turkse Oorlog (1787-1792), eindigde met het Verdrag van Jassy
8. Russisch-Turkse Oorlog (1806-1812), eindigde met de Vrede van Boekarest
9. Griekse Onafhankelijkheidsoorlog
10. Russisch-Turkse Oorlog (1828-1829), eindigde met het Verdrag van Adrianopel
11. Krimoorlog (1853-1856), eindigde met de Vrede van Parijs
12. Russisch-Turkse Oorlog (1877-1878), eindigde met de Vrede van San Stefano
 
Bron: nl.wikipedia.org

Dat de frequentie waarin Rusland en het Ottomaanse Rijk oorlog voerden was toegenomen, had alles te maken met de verzwakte positie van het Ottomaanse Rijk sinds het begin van de achttiende eeuw. In de achttiende eeuw verdreven de Russen de Ottomanen aan de noordzijde van de Zwarte Zee. In de negentiende eeuw werden ze nog verder teruggedreven en werden de Zwarte Zee, de Balkan en de Kaukasus strijdtonelen in de Russisch-Turkse oorlogen. Het Ottomaanse Rijk was de zieke man van Europa geworden.

zwartezee1855
de Zwarte Zee tijdens de Krimoorlog
De Balkan en de Kaukasus waren als het ware de gebalde vuisten van Rusland en het Ottomaanse Rijk. Maar er werd ook in de Zwarte Zee slag geleverd. Op 30 november 1853 versloeg de Russische vloot vanuit Sebastopol de Ottomaanse vloot in het daartegenover gelegen Sinope.
De Balkan en de Kaukasus waren als het ware de gebalde vuisten van Rusland en het Ottomaanse Rijk
Tijdens de Tiende Russisch-Turkse Oorlog (1828-1829) waren Russische soldaten diep in het Ottomaanse Rijk doorgedrongen en stonden op een gegeven moment 65 kilometer van Constantinopel. Voor sultan Mahmut II zat er weinig anders op dan om vrede te vragen. Het resultaat was het Verdrag van Adrianopel (Edirne) op 14 september 1829. Hierbij kreeg Rusland de oostelijke oever van de Zwarte Zee en de Donaudelta. Bovendien moest het Ottomaanse Rijk de Russische souvereiniteit over Georgië en gedeelten van het huidige Armenië erkennen. Verder kreeg Servië autonomie en het Russische Rijk mocht Moldavië en Walachije tijdelijk bezetten, onder de waarborg van ‘welvaart’ en ‘volledige vrijhandel’ voor deze gebieden, totdat het Ottomaanse Rijk een grote schadeloosstelling had betaald aan het Russische Rijk.
 
Bron nl.wikipedia.org

nicolaasIDe strijd tussen de Russen en de Ottomanen was ook een strijd tussen christenen en moslims. Zo was de casus belli voor de Elfde Russisch-Turkse Oorlog de positie van de christenen binnen het Ottomaanse Rijk. Tsaar Nicolaas I (1825-1855) was niet alleen een autocraat maar ook een verdediger van het orthodoxe christendom. Rusland had alle redenen om zich zorgen te maken over de positie van de orthodoxe christenen onder de Ottomaanse heerschappij. Toch waren de motieven om de christenen in het Ottomaanse Rijk te beschermen niet enkelvoudig.

Want Rusland aasde intussen ook op de Balkan en nog zuidelijker, naar invloed in het Middellandse Zeegebied. De Russische ijver om de onderdrukte christenen op de Balkan te bevrijden, werd met name in Londen met argusogen bekeken. Tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog, verhinderden de Britten dat Rusland in Zuid-Oost Europa een bruggenhoofd konden aanleggen. De Griekse natiestaat die in 1832 ontstond, was van West-Europese makelij. Ook in Wenen bestond er diep wantrouwen tegenover de Russische hulp aan de onderdrukte christenen op de Balkan . Het was geen geheim dat Oostenrijk zich ook graag als bevrijder van de Balkan zag.

russoturkischwars
illustratie uit een Engels boek uit de 19e eeuw over de Russisch-Turkse Oorlogen

Zo zette de zieke man van Europa ongewild grote druk op het concert der grote mogendheden. Rusland en Oostenrijk hadden beiden belang bij de Balkan en Engeland streefde vooral machtsevenwicht na op het continent. De Elfde Russisch-Turkse Oorlog escaleerde omdat Rusland het Ottomaanse Rijk dreigde te verslaan. Na de Slag bij Sinope, waarbij de Ottomaanse vloot vernietigd werd, moesten Engeland en Frankrijk een halt toeroepen. Dit halt kwam met een oorlogsverklaring in mei 1854. De Krimoorlog was begonnen al duurde het nog tot september voordat de eerste gevechten op de Krim plaatsvonden.