moeder en zoon

gisterenavond gezien op ZDF: Mit Jubel in die Hölle (docudrama, 2014)
Käthe Kollwitz maakte een monument voor haar gevallen zoon Peter

Het 14-18-circus is in Duitsland al aardig op gang gekomen. Gisteren haakte de ZDF in met het docudrama Mit Jubel in die Hölle de eerste van een reeks documentaires over de Eerste Wereldoorlog. In de Frankfurter Allgemeine heeft Andreas Kilb er flink wat kritiek op. We zien veel reenactment scenes, de voorspelbare emotiecurve van enthousiasme naar ontnuchtering wordt braaf gevolgd en Kilb mist de couleur locale. Met andere woorden: waar zijn de ratten, luizen en stront in de loopgraven?

Käthe KollwitzDe documentairemakers Stefan Brauburger en Stefan Mausbach hebben ervoor gekozen om aan de hand van brieven en dagboeken van drie Duitse soldaten iets te laten zien van het leven in de loopgraven en aan het thuisfront tijdens de eerste oorlogsmaanden en later tijdens de massaslachting van Verdun. Misschien heeft Andreas Kilb gelijk en hadden ze zich beter kunnen beperken tot het drama van Käthe Kollwitz en haar zoon Peter.

In het aan massahysterie grenzende enthousiasme dat begin augustus 1914 heel Duitsland in haar greep houdt, vertrekt Peter naar België. Hij wordt vooral aangemoedigd door zijn moeder. Als hij op 20 oktober 1914 sneuvelt, raakt zij totaal vertwijfeld. Käthe Kollwitz verandert in korte tijd van een patriottische moeder in een overtuigd socialist en pacifist. Van deze innerlijke revolutie laat dit docudrama weinig tot niets zien.

Die szenische Dokumentation “Mit Jubel in die Hölle” bildet den Auftakt für eine Reihe von Programmakzenten des ZDF zum Thema 100 Jahre nach dem Ausbruch des Ersten Weltkriegs. In dem Film verleihen die Autoren bewegenden Kriegsschicksalen ein Gesicht und eine Stimme. Die Vorlage bilden Tagebücher und Briefe von drei deutschen Soldaten und ihren Angehörigen. So zeichnet der Film ein Bild des Infernos “von unten”, spiegelt die persönliche Haltung zum Krieg, die Erfahrungen im zermürbenden Stellungskampf und das Schicksal der Familien aus verschiedenen Blickwinkeln.
 
Bron: zeit.zdf.de
kollwitz monument
de Ouders van Käthe Kollwitz op de begraafplaats Roggeveld in Vladslo waar Peter Kollwitz (1896-1914) begraven ligt.
Käthe Kollwitz verandert in korte tijd van een patriottische moeder in een overtuigd socialist en pacifist. Van deze innerlijke revolutie laat dit docudrama weinig tot niets zien.
Ein Rekrut der ersten Tage ist auch der 18-jährige Peter Kollwitz. Er musste seinem Vater das Einverständnis, sich freiwillig melden zu dürfen, erst abringen. Bereits im Oktober 1914 wird er an der Front in Flandern tödlich getroffen. Seine Mutter, die Bildhauerin Käthe Kollwitz, die großes Verständnis hatte für die Begeisterung ihres Sohnes und sein Anliegen unterstützte, ist nach der Todesnachricht verzweifelt, verleiht ihrem Schmerz in einem Kunstwerk Ausdruck, mit dem sie dem verlorenen Kind ein Denkmal setzt.
 
Bron: zeit.zdf.de

Hier verreckt niemand in einem Trichter [ faz.net ]