In het Rijk van de Geest is alles tegenwoordige tijd en alleen daar ben je onsterfelijk. Dat geldt in het bijzonder voor schrijvers. Immers, wie schrijft die blijft. Zolang we hen blijven lezen en gedenken, leven zij voort. En wanneer ze zijn weggezonken in het collectieve geheugen, kunnen ze met een lemma op wikipedia weer even tot leven worden gewekt.
Vandaag: David Friedrich Strauss (1808-1874)
Het materialisme dat in Duitsland en heel Europa na 1848 sterk opkomt, wordt in de dertiger jaren al aangekondigd door de Junghegelianer, een groep studenten en docenten in Berlijn die de dialectische filosofie van Hegel volgen, maar daaruit andere conclusies trekken, vooral op religieus en politiek terrein. De beroemdste Junghegelian is Karl Marx. Hij baseert zich aanvankelijk op Ludwig Feuerbach, een andere Junghegelian die zich vooral met de christelijke religie bezighoudt. Later rekent Marx met hem af in zijn bekende Thesen über Feuerbach. De Junghegelianer zijn in de jaren dertig politiek incorrect en mogen niet aan de universiteit doceren. Vaak moeten ze in bittere armoede leven. Vanwege de strenge censuur kiest Marx daarom voor vrijwillige ballingschap in Parijs .
De polarisatie van Hegel‘s volgelingen in twee kampen, een behoudende rechtervleugel, de Althegelianer , en een progressieve linkervleugel, de Junghegelianer, ontstaat met een controverse in het midden van de jaren dertig. Aanleiding van deze controverse is Das Leben Jesu uit 1835 van de 27-jarige David Friedrich Strauss. In dit boek zet Strauss de tradionele christologie op losse schroeven en dat veroorzaakt in Duitsland grote commotie .
David Friedrich Strauß studierte ab 1825 Theologie am Evangelischen Stift zu Tübingen. 1830 wurde er Vikar und 1831 Professoratsverweser am Seminar zu Maulbronn; er ging aber noch ein halbes Jahr an die Universität zu Berlin, um Georg Wilhelm Friedrich Hegel und Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher zu hören. 1832 wurde er Repetent am Tübinger Stift und hielt zugleich philosophische Vorlesungen an der Universität.Damals erregte er durch seine 1835–1836 erschienene Schrift Das Leben Jesu, kritisch bearbeitet ein unerhörtes Aufsehen. Strauß wandte dort das auf dem Gebiet der Altertumswissenschaften begründete und bereits zur Erklärung alttestamentlicher und einzelner neutestamentlicher Erzählungen benutzte Prinzip des Mythos auch auf den gesamten Inhalt der evangelischen Geschichte an, welche er als Produkt des unbewusst nach Maßgabe des alttestamentlich jüdischen Messiasbildes dichtenden urchristlichen Gemeingeistes deutete.
Bron: de.wikipedia.org
In 1873 schrijft Friedrich Nietzsche zijn eerste Unzeitgemäße Betrachtung met als titel David Strauß. Der Bekenner und der Schriftsteller. In dit schotschrift veegt hij de vloer aan met de inmiddels beroemde theoloog die na zijn breuk met het christendom een soort verlichte religie op basis van het pantheïsme wil stichten. De tirade trekt de aandacht van de pers en maakt de tot dan toe nog onbekende hoogleraar op slag beroemd.
