Kunstenaar Allard Budding (1963-2017) werd in 1963 in Veenendaal geboren, groeide er op en vormde zich er als jonge kunstenaar. In 1986 zou hij naar Ateliers 63 in Haarlem verhuizen en werd daar al snel als aanstormend jong talent herkend.
In 1992 ontving hij de Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst. DADAMAN gaat over zijn jaren in Veenendaal waarin hij zich artistiek begon te ontplooien. Eerst op de middelbare school (1980-1983) en daarna op de Verlaat Ateliers (1984-1986).
Allard trok altijd veel mensen naar zich toe. Maar over zijn werk sprak hij nooit. Zo zwijgzaam als hij over zichzelf was in zijn beeldende werk, zo spraakzaam was hij over zichzelf in zijn gedichten die hij net als zijn schilderijen in een grote hoeveelheid produceerde. Uit de nalatenschap kwamen ruim 400 gedichten uit de periode 1981-1984 tevoorschijn. Daarvan is een deel in het boek opgenomen. Ze vormen een sleutel om het hermetische beeldende werk van Allard beter te begrijpen.
Maar DADAMAN is vooral het verhaal van een vriendschap en misschien ook een beetje het portret van een generatie.
Na zijn vertrek uit Veenendaal in 1986 ging Allard naar de postacademische opleiding Ateliers ’63 in Haarlem. Hij kreeg er les van binnen- en buitenlandse kunstenaars als: Armando, Ben Akkerman, Jan Dibbets, Toon Verhoef en Stanley Brown. Na de Ateliers ‘63 maakte hij een vliegende start en werd hij gelijk ingelijfd door Galerie van Krimpen. Exposities volgden in het Haags Gemeente Museum Den Haag en Boijmans van Beuningen te Rotterdam. In 1992 ontving hij samen met vijf andere jonge schilders de Koninklijke Subsidie voor vrije Schilderkunst uit handen van koningin Beatrix.
Op 10 december is het een jaar geleden dat Allard Budding overleed. Op 6 december zou hij 55 geworden zijn. Ter gelegenheid van zijn geboorte- en sterfdag verschijnt begin december een speciale editie met op de omslag de foto van Allard Budding en koningin Beatrix tijdens de uitreiking van de Koninklijke Subsidie voor vrije schilderkunst in 1992.
