Categorie archief: fotografie

Film Noirs op YouTube [ 12 ]

gezien op Cult Cinema Classics: Not Wanted (1949)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: Not Wanted van Elmer Clifton. Cinematografie van Henry Freulich.

not wantedNot wanted is een combinatie van film noir en sociaal realisme. Belangrijke kenmerken van film noir, de femme fatale in de eerste plaats, ontbreken. Terwijl kenmerken van het sociaal realisme (de alleenstaande moeder, het maatschappelijke decor, de anonimiteit van de grote stad) juist prominent aanwezig zijn.

Regisseur Elmer Clifton werd bijgestaan door Ida Lupino maar haar naam wordt in de credits niet vermeld. Haar bijdrage zal zeker niet gering geweest zijn, want Not wanted wordt verteld vanuit een vrouwelijk perspectief. Sally Forrest speelt een jonge moeder die haar kind na ongewenste zwangerschap heeft afgestaan en in Los Angeles uit wanhoop een baby uit een onbewaakte kinderwagen op straat “steelt”.

Ida Lupino’s first film as a director (which she also produced), from 1949, is a startling blend of compassion and invention. The subject is the era’s absurd taboos regarding sex. Sally Kelton (Sally Forrest), a naïve nineteen-year-old night-club waitress, falls in love with Steve Ryan (Leo Penn, Sean’s father), a tough-talking pianist with high-culture dreams, and loses her virginity to him. When Steve leaves town, Sally follows him, rejecting the courtship of a tenderhearted, hardworking wounded war veteran (Keefe Brasselle). Then she discovers that she’s pregnant, and trouble ensues. Lupino displays a documentary avidity for the details of work and play. She conveys Sally’s unworldly, impractical passion with tender, intimate closeups and intense, effects-driven subjectivity—a hallucinatory sequence in a hospital is a masterpiece of low-budget Expressionism. An incongruous yet majestic chase scene, highlighting a photogenic array of Los Angeles locations, projects the intimate melodrama onto the world stage. With Dorothy Adams, as a mother from hell.
 
Bron:newyorker.com
not wanted
Sally Forrest en Leo Penn in Not wanted (Leo Penn was overigens de vader van Sean Penn)

Bekijk deze film op YouTube

Film Noirs op YouTube [ 11 ]

gezien op Cult Cinema Classics: Whirlpool (1949)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: Whirlpool van Otto Preminger. Cinematografie van Arthur Miller.

Whirlpool

Whirlpool is een psychologisch drama waarin een echtpaar in een emotionele draaikolk terecht komt, een ervaring die vrijwel alle hoofdpersonages in een film noir treft. Een film noir die “Whirlpool” heet (of “Vertigo”) is een tautologie. Want we weten van tevoren al dat het gaat kolken en duizelen.

Het echtpaar in Whirlpool wordt gespeeld door Richard Conte en Gene Tierney. Conte speelt een psycholoog die geen weet heeft van de kleptomanie van zijn vrouw. Wanneer ze tijdens een winkeldiefstal betrapt wordt, pleit een voorbijganger, gespeeld door José Ferrer haar vrij. Maar niet zonder prijs. De vrouw krijgt nu een afhankelijkheidsrelatie met deze man die een hypnotiseur blijkt te zijn. Hij misbruikt niet haar lichaam maar haar geest door haar onder hypnose te brengen en haar verdacht te maken van moord. Haar echtgenoot is er van overtuigd dat zijn vrouw is vreemd gegaan en vervreemdt van haar.

whirlpool
José Ferrer en Gene Tierney

Vijf jaar na Laura werkte Otto Preminger opnieuw met de mooiste vrouw uit Hollywood, Gene Tierney. Het zou niet de laatste samenwerking tussen Preminger en Tierny zijn. Er volgden nog twee films Where the sidewalks ends (1950) en Advise and consent (1962).

Bekijk deze film op YouTube

Film Noirs op YouTube [ 10 ]

gezien op Cult Cinema Classics: Hollow Triumph (1948)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: Hollow Triumph van Steve Sekely. Cinematografie van John Alton.

Hollow triumph 1948Hollow Triumph is de derde film noir die ik in maart op YouTube bekeek met camerawerk van John Alton. Het signatuur van de meester is duidelijk aanwezig. Het mooiste shot uit de film is ongetwijfeld het moment dat de hoofdrolspeler (een rol van Paul Henreid) zijn gezicht in de spiegel bekijkt. Dergelijke shots komen in films natuurlijk wel vaker voor, maar Alton voegt iets essentieels toe: zijn schaduw. Dit voegt een metafysische dimensie toe aan deze zelfreflectie voor de spiegel. De hoofdpersoon bekijkt zichzelf in zijn eigen schaduw. Deze filmische introspectie met een scheut dieptepsychologie is een typisch Oostenrijks fabrikaat. Niet toevallig waren Alton (oorspronkelijk Jakob Altmann) en Paul Henreid waren twee emigranten die net als Sigmund Freud nog geboren waren in het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije.

Hollow Triumph
Paul Henreid bekijkt zijn “nieuwe” gezicht in de spiegel.

Bekijk deze film op YouTube