Ik heb een hekel aan nationale hypes. Komt waarschijnlijk door mijn slechthorendheid. Hypes geven het gevoel mee te gaan met de stroom, erbij te horen. Als je er toch niet bij kunt horen, waarom zou je dan nog? Dus lees ik Stendhal als “iedereen” Tommy Wieringa of Peter Buwalda leest. En zou ik Tommy Wieringa of Peter Buwalda lezen als iedereen Stendhal zou lezen. Dus ik toon dezelfde gevoeligheid voor hypes als de massa, maar dan het negatief.
Vluchten kan niet meer.
Dus besloot ik mij over te geven. Met Michaela en het boekenweekgeschenk als treinkaartje stapte ik vanmorgen vroeg op de trein naar Maastricht, lang genoeg om Broer met gemak helemaal uit te lezen. Even helemaal erbij horen, bij die grootste familie van Nederland. (Vroeger was dat de TROS maar tegenwoordig is dat DWDD.) Soms is het fijn om je even tegen je principes te keren.
Esther Gerritsen schreef een ontroerend en vermakelijk miniatuurtje over een wat kille carrièrevrouw die een catharsis beleeft nadat haar broer door amputatie een been verliest en tijdelijk bij haar thuis komt wonen. Broer is eigenlijk één dialoog vol fijne psychologische waarnemingen die vaak even pijnlijk als grappig zijn.
In Maastricht aangekomen, bezochten we als eerste de basiliek van de Onze Lieve Vrouw “Sterre der zee” waar de Mis net begonnen was. We waanden ons even in Frankrijk of Italië. Het romaanse koor met een mozaïek van de Moeder Gods in de apsis ademt een Byzantijnse sfeer. Even in de schoot van de Moederkerk en de Traditie. In het Westen werd gisteren Palmpasen gevierd (in de Orthodoxie was het overigens pas de eerste Zondag van de Grote Vasten.) Daarna liepen we naar de Sint Servaas waar we het staartje van de Mis meekregen én een takje buxus.
Weer buiten op straat konden we het bewijs zien van de cijfers die het rapport God in Nederland onlangs presenteerde: 82% van de Nederlanders komt nooit of zelden meer in een kerk en 14% gelooft in een persoonlijke God. Je zou het ook anders kunnen formuleren: 82% van de Nederlanders gelooft in de koopzondag.
Om de Boekenweek op een passende wijze af te sluiten, bezochten we de Hoogmis in de Dominicanen met Twan Huijs. Ik kocht nog snel even het Boekenweekessay Gute Nacht Freunde voor op het nachtkastje. Nu hoorde ik er helemaal bij. Op onze terugreis las ik nog hoe het afliep met Broer (en vooral met Zus), een happy end! Voldaan stapte ik om tien uur het bed in. Het was mooi geweest, maar morgen ga ik weer verder met Stendhal en voorlopig geen koopzondag meer.
