Voor een film noir liefhebber als ik zit je bij de Duits-Franse zender Arte goed. In mei werd Sunset Boulevard (1950) nog uitgezonden en gisterenavond was de ‘Bogie and Bacall’ klassieker The Big Sleep (1946) aan de beurt. Deze film werd in het voorlaatste oorlogsjaar opgenomen maar het duurde tot augustus 1946 voordat hij werd uitgebracht. Een kwestie van marketing. Want Warner Brothers had in 1944 en 1945 nog oorlogsfilms op de plank liggen waar men nu plotseling haast mee had omdat de oorlog ten einde liep en men vreesde dat het publiek die straks niet meer zou lusten.
Gisterenavond werd de bioscoopversie uit 1946, de zgn. ‘movie star’ versie uitgezonden. Daarnaast is er een film noir versie. Op sommige DVD’s staan beide versies, zodat je kunt zien welke scenes zijn weggelaten en/of toegevoegd. Dat er twee versies van de film kwamen, had o.a. te maken met het optreden van Martha Vickers die de rol speelde van het nymfomane zusje van Lauren Bacall. De erotiek spat van het scherm en dus moest haar ster minder schitteren ten gunste van die van Lauren Bacall. Daarom werden er voor de ‘movie stars’ versie nieuwe scenes tussen Bogart en Bacall opgenomen en werd Vickers hier en daar weggeknipt. Maar haar binnenkomer (zie scene hieronder) heeft Howard Hawks er wéll ingelaten. Overigens werd Hawks’ originele cut die was bedoeld voor de Amerikaanse militairen in de Pacific, pas in de jaren negentig teruggevonden.
Philip Marlowe arriveert in het huis van generaal Sternwood en terwijl hij in de hal wacht, ontmoet hij daar Carmen, de brutale jongste dochter van de generaal, gespeeld door de in 1944 negentienjarige Martha Vickers
Ook speelde de motion picture production code van Hayes Office in die dagen een doorslaggevende rol. In de roman The Big Sleep van Raymond Chandler stonden expliciete scenes die in de film niet konden. Zo ging Martha Vickers bijvoorbeeld niet uit de kleren omdat dit in die tijd nog taboe was. Als compensatie zijn veel dialogen in The Big Sleep erotisch geladen, met name die tussen Bogart en Bacall. Tenslotte werd er in de “movie star” versie uit 1946 een scene geknipt waarin de plot belicht wordt. Het verhaal werd zo veel lastiger te volgen, maar voor de film was dat minder belangrijk dan de chemie tussen de twee hoofdrolspelers. Bovendien is in een film noir de plot meestal ondergeschikt gemaakt aan de sfeer. En die sfeer werd door Howard Hawks zo overtuigend neergezet dat The Big Sleep een voorbeeld werd voor alle film noirs die daarna gemaakt werden. En Humphrey Bogart zette de ultieme Philip Marlowe neer.
Bron: movie2movie.nl
The Big Sleep [ noiroftheweek.com ] | The Big Sleep [ imdb.com ]
