Op de omslag van het droomdebuut van de jonge Italiaanse schrijver Paolo Giordano (*1982) staat een intrigerend zelfportret van de Nederlandse fotografe Mirjam Rooze. Het meisje met de priemende blik deed mij onmiddellijk denken aan Giorgia, het psychisch gestoorde meisje uit La Meglio Gioventú gespeeld door Jasmine Trinca (*1981). Zo was er in mijn hoofd een connectie ontstaan tussen het Italiaanse familie epos van Marco Tullio Giordana en het boek van Paolo Giordano. Misschien had ik daarom ook hoge verwachtingen van de verfilming van La solitudine dei numeri primi… Michaela bracht dit weekend de DVD mee naar huis en we keken er gelijk naar. De eenzaamheid van de Priemgetallen is een erg rommelige film geworden, die door de vele timelaps zeer moeilijk te volgen is. Er wordt rap heen en weer gesprongen tussen 1984, 1991, 2001 en 2008 waardoor the coming of age story hopeloos ten onder gaat. Regisseur Saverio Costanzo lijkt een flitsende partyscene vol hypnotiserende trance en lichteffecten te hebben ingelast om de vele trage scenes te compenseren. De finale is uitgesproken langdradig. Lees het boek!
Bron: filmtotaal.nl