Spielberg’s film over Abraham Lincoln had misschien beter The 13th Amendement kunnen heten. De titel wekt namelijk het vermoeden dat Lincoln een biopic is over de legendarische Amerikaanse president. Maar eigenlijk gaat het maar over een maand uit het leven van Honest Abe. Toch was januari 1865 een cruciale maand, niet alleen voor Lincoln‘s presidentschap, maar ook voor de Amerikaanse geschiedenis. Lincoln maakte zich sterk voor een ingrijpende wijziging van de Amerikaanse grondwet, die de slavernij voorgoed zou afschaffen. De aanname of verwerping van het dertiende amendement zou grote gevolgen hebben, zowel voor zijn presidentschap als voor het verdere verloop van de Civil War.
We weten hoe het is afgelopen maar toch is Lincoln een spannende film geworden. De dialogen van Tony Kushner zijn ijzersterk. Het scenario is gebaseerd op het boek Team of Rivals: The Political Genius of Abraham Lincoln van Doris Kearns Goodwin. Het is knap om een film die 150 minuten duurt en zich voornamelijk afspeelt in donkere ruimten vol pratende negentiende eeuwse mannen, voor onze tijd boeiend te maken. Door zijn scenario met levendige, humoristische dialogen te doorspekken, is Kushner daar goed in geslaagd.
In de Verenigde Staten duurt de Sesquicentennial of the American Civil War, de herdenking van de Amerikaanse Burgeroorlog, nog tot 2015. Lincoln is daarom uitstekend getimed en zal vooral door scholieren goed bekeken worden. Na de première in november 2012 kwamen er in Amerika discussies op gang over de historische betrouwbaarheid van de film. Harald Holzer, een van de grootste Lincoln-kenners ter wereld, adviseerde bij het invullen van historische details. In het artikel What’s True and False in Lincoln Movie gaat hij in op een aantal kleine historical bloopers en wijst hij erop dat Lincoln geen documentaire is, maar drama.
De reconstructie van het Washington anno 1865 lijkt zeer nauwkeurig. We zien een fonkelnieuw Capitol, veel witter dan we gewend zijn. De reusachtige koepel was in december 1863 voltooid. In een artikel in de New York Times stelt Kate Masur dat de zwarte bevolking van Washington in de film op de achtergrond blijft. In werkelijkheid was de hoofdstad overspoeld door bevrijde slaven zodat het wel een zwarte stad leek.
