catharsis van een misantroop

zaterdagavond gezien bij de VPRO: La grande bellezza (2013)

La grande belleza“Reizen is erg nuttig, het zet de verbeelding aan het werk. De rest is teleurstelling en pijn. Onze reis is volledig denkbeeldig en dat is ook haar kracht.” Een film die begint met een citaat uit Voyage au bout de la nuit (Reis naar het einde van de nacht) van Céline zal onze zingeving op de proef stellen. Van Céline tot Houellebecq bestaat er in de Franse literatuur een uitgesproken tegenhanger van het joi de vivre. Ook de levenslustige Italianen zijn vertrouwd met gecultiveerde zwartgalligheid. Niet alleen in de literaire traditie, maar ook in de Italiaanse film keert het pikzwarte mensbeeld telkens terug.

In La grande bellezza draait het om de schrijver Jep Gambardella die al tientallen jaren niets meer geproduceerd heeft. Sinds de jaren zeventig is hij de ongekroonde koning van het mondaine leven in Rome. Zijn leven bestaat uit een aaneenschakeling van party’s. Op een spetterend feest ter gelegenheid van zijn 65e verjaardag maken we kennis met zijn wereld: een club feestbeesten waarvan de meesten lijden onder lichamelijk en moreel verval en de knagende pijn van existentiële leegte. Jep heeft geen hoge dunk van het mensdom. Maar als hij vlak na zijn 65e verjaardag geconfronteerd wordt met het overlijden van een vroegere liefde, keert zijn gevoel weer terug en gaat hij weer op zoek naar de schoonheid.

The most important thing I discovered a few days after turning 65 is that I can’t waste any more time doing things I don’t want to do.

Jep Gambardella

La grande bellezza trailer
Jep Gambardella: “Alles ligt bezonken onder het gekwebbel en lawaai. De stilte en het sentiment. De emotie en de angst. De bij vlagen luttele sprankjes van schoonheid. En dan de akelige naargeestigheid en miserabele mensheid.”

De eeuwige stad vormt een mooi decor voor melancholie en bezinning en regisseur Paolo Sorrentino (1970) laat dit contrasteren met het dolce vita van de Romeinse beau monde. La grande bellezza is een delirium van wervelende beelden, onverwachte overgangen, interrupties en surrealistische taferelen. Ook de muziek beschrijft een soort achtbaan van emoties, van serene koorzang van Arvo Pärt naar stampende disco.

La grande bellezza [ imdb.com ]