terribly happy

gezien: Rebecca (1940) van Alfred Hitchcock op BBC 2
met Laurence Olivier en Joan Fontaine

Vijf weken geleden zag ik Hitchcock’s klassieker Vertigo (1957) en gisterenavond keek ik naar Rebecca (1940). De twee films hebben een duidelijke overeenkomst: een mooie jonge vrouw wordt beheerst door de geest van een overleden vrouw en raakt steeds meer verstrikt in een nachtmerrie. Terwijl Kim Novak in Vertigo in het begin het boze spel meespeelt , is Joan Fontaine vanaf het begin de blanke onschuld zelve en dus het volmaakte slachtoffer.

Joan Fontaine
een waanzinnig mooie Joan Fontaine
speelt de hoofdrol in Rebecca
RebeccaHet personage dat Joan Fontaine speelt is niet alleen mooi, maar ook kwetsbaar, een fatale combinatie, zodat ik meteen voor haar viel. In Rebecca speelt zij een ‘gewoon meisje’ dat trouwt met een door de herinneringen aan de dood van zijn eerste vrouw Rebecca achtervolgde rijkaard Laurence Olivier, die een spookachtig Citizen Kane-achtig landgoed bewoont. Wat volgt is een boosaardig sprookje waarin Hitchcock het fileermes zet in het huwelijk van de twee. Hitchcock mag dan de titel ‘master of suspense’ dragen, in Rebecca gaat het niet om spanning, maar om de door herinneringen gekwelde menselijke psyche. De scène halverwege de film waarin het getrouwde stel de kwaliteit van hun huwelijk bespreekt, is groots. “Our marriage is a succes, isn’t it? A great succes”, roept de vrouw bezwerend uit, om te vervolgen met: “We’re happy, aren’t we? Terribly happy”. Wie houdt het vervolgens droog bij het ineenkrimpen van de vrouw onder de mokerslag die de getormenteerde man op haar laat neerdalen: “Happiness is something I know nothing about”.
 
Bron: filmkrant.nl

bespreking van Rebecca [ digg.be ]