Gisteren bezochten Michaela en ik de tentoonstelling Dromos in Museum De Fundatie in Zwolle. Op deze grote overzichtstentoonstelling die nog tot en met 3 juni in Zwolle te zien is, zijn 65 schilderijen van Neo Rauch te zien uit de periode 1993-2017. De meeste zijn groot (soms wel twaalf vierkante meter), maar in de kleinere ruimten is ook kleiner werk te zien. Precies een jaar geleden kocht ik in dit museum al een oeuvrecatalogus van Neo Rauch tijdens de tentoonstelling van zijn stadsgenoot Werner Tübke.

Ik schreef daarna op deze blog postmodern spiegelpaleis of rookgordijn? over mijn bedenkingen bij het werk van Rauch. Zijn werk is bedwelmend en lijkt zwanger van betekenis. Maar ik voel ook de aantrekkingskracht van sirenenzang. Gisteren kon ik voor het eerst zijn werk in het echt zien en letten op de verfbehandeling.

Op deze blog wil ik een paar stukjes gaan wijden aan het werk Neo Rauch. Het eerstvolgende gaat over de vorm en zijn wijze van schilderen. De daarop volgende stukjes zullen over de inhoud gaan. Maar eerst open ik met wat foto’s van de tentoonstelling.

We arriveerden om tien voor elf als een van de eersten en al snel vormde zich achter ons een rij. Het is aan te raden om in het weekend, zeker op zondag, vóór openingstijd (11.00) al voor de deur te staan. Toen we ruim twee uur later weer vertrokken, was het erg druk geworden.

Nieuwe rook [ 1 ] | Nieuwe rook [ 2 ] | Nieuwe rook [ 3 ] | Rauch over Rink