“The best Hitchcock movie Hitchcock never made”, zo wordt Charade (1963) van Stanley Donen wel eens genoemd. Dat komt niet alleen omdat Charade een mix is van genres (mysterie, romantische komedie en thriller) waar Hitchcock ook graag mee speelde. Maar het komt natuurlijk ook omdat deze film zo sterk aan North by Northwest herinnert. Die film wordt op zijn beurt weer “the first James Bond movie” genoemd. De plot is rond een MacGuffin geweven. Much ado about nothing. Het gaat in de eerste plaats niet om een realistisch verhaal maar om stijl. En stijl heeft Charade absoluut.
zijn drie kostbare postzegels
Het tijdsbeeld in de film geeft mij een prettig “baarmoedergevoel” want 1963 is mijn geboortejaar. Twee van de grootste style icons van de vorige eeuw, Cary Grant en Audrey Hepburn staan tegenover elkaar. Scenarist Peter Stone heeft aardige dialogen geschreven waarin Reggie (een kordate Audrey Hepburn) haar tegenspeler Peter (de ervaren screwball komediant Cary Grant) lik op stuk geeft. Bijvoorbeeld helemaal aan het begin van de film tijdens hun eerste ontmoeting:
Reggie: Why? Do you think we’re going to?
Peter: I don’t know — how would I know?
Reggie: Because I already know an awful lot of people; until one of them dies, I couldn’t possibly meet anyone else.
Peter [smiling]: Mmm. Well, if anyone goes on the critical list, let me know. [he starts off]
Reggie: Quitter!
Bron: en.wikiquote.org
Voor de liefhebbers van grafische vormgeving zijn de geanimeerde openingtitels van Maurice Binder interessant. Deze heeft zich zwaar laten inspireren door het pionierswerk van Saul Bass. De begintitels van Binder zijn een kruising tussen die van Vertigo en Psycho. Je hebt bij Charade daarom vanaf het begin het gevoel dat je naar een Hitchcock- of James Bond-film zit te kijken.
