Aan het jaar 1974 bewaar ik nog veel herinneringen. Ik was elf jaar en voelde mij, zoals het op die leeftijd hoort, een stoer mannetje. Een soort adempauze voordat de onvermijdelijke puberteit de kinderziel zou komen torpederen. Ik had mijzelf uitgeroepen tot bendeleider van de Zwarte Super Spion en op zaterdagmiddag gingen we op pad, aangetrokken door verboden bouwplaatsen, geheimzinnige bosjes en onze angst voor kinderlokkers. Op het schoolplein speelden we iedere aflevering van Colditz na en ‘s avonds keken we met rooie oortjes naar de man van zes miljoen. Op mijn elfde verjaardag kreeg ik een cassetterecorder van Intel met mijn allereerste muziekcassette van Agfa. En zo raakte ik verslingerd aan Mud en Rubettes. Dat hun muziek mij zo in vuur en vlam kon zetten, dat was beslist een van de zegeningen van de elfjarige.
Wat stond er deze week 38 jaar geleden in de Top 40?
Lonely This Christmas van Mud, You Ain’t Seen Nothing Yet van Bachman-Turner Overdrive, I Can Help van Billy Swan, Jukebox Jive van Rubettes, Killer Queen van Queen, Swinging On A Star van Spooky & Sue, Lady Of The Night van Donna Summer, Sad Sweet Dreamer van Sweet Sensation, Kung Fu Fighting van Carl Douglas, You’re The First, The Last, My Everything van Barry White, Far Far Away van Slade, Honey, Honey van ABBA, Kinderen Een Kwartje van Liesbeth List, Kaap’ren Varen van Fungus.
