In 1982 kwam er Weltschmerz in mijn leven. Het was de tijd van no future en doemdenken en ik kreeg daar een flinke tik van mee. Het lag voor de hand dat ik punker of no future zou worden, maar dat vond ik te conformistisch. Met een groepje gelijkgestemde zielen op school maakten we een flirt met het dadaïsme. Dat was in 1981 net met pensioen gegaan, maar voor ons was het springlevend. We hadden een leraar Duits die ons begreep. Die bleek ooit op z’n knieën door het werk van Franz Kafka te zijn heengekrópen. Er was ook nog een leraar Nederlands die aandacht besteedde aan onze absurdistische poëzie.
We waren geen punks en schreven niet in het Engels, maar gewoon in het Nederlands. En soms schreven we in navolging van Paul van Ostayen, Jan Hanlo of Kurt Schwitters klankdichten in oerkreten. Mijn favoriete platen uit de Top 40 in december 1982 waren van Nederlandse bodem: Belgiëvan Het Goede Doel en Vang Me van Cherry. En samen met mijn vriendinnetje luisterde ik naar Sexual Healing van Marvin Gaye.
Wat stond er deze week 30 jaar geleden in de Top 40?
De Bom van Doe Maar, You Can’t Hurry Love van Phil Collins, Sexual Healing van Marvin Gaye, Belgiëvan Het Goede Doel, Shoot Your Shot van Divine, Young Guns van Wham!, Met Kerst Ben Ik Alleen van André Hazes, Nipple To The Bottle van Grace Jones, Time (Clock Of The Heart) van Culture Club, Old And Wise van The Alan Parsons Project, 1999 van Prince, Vang Me van Cherry, Nasty Girl van Vanity 6, Pass The Dutchie van Musical Youth, It’s Raining Again van Supertramp, Sinterklaas, Wie Kent Hem Niet van Henk & Henk.
