Zaterdag kocht ik de nieuwe Napoleonbiografie van Adam Zamoyski. Het verbaasde mij: alweer een biografie over Napoleon? Na 2015, tweehonderd jaar na Waterloo, zou je toch verwachten dat de aandacht voor Napoleon weer verslapt en uitgevers even geen brood meer zien in nieuwe publicaties over hem, laat staan in een biografie. Toch is het ook weer niet vreemd want Napoleon is na Jezus de meest gezochte persoon op Google. Dan de schrijver. Adam Zamoyski is beslist een fenomeen. Er staan al drie dikke boeken van hem gelezen in de kast: 1812 – Napoleons fatale veldtocht naar Rusland (2005), De ondergang van Napoleon en het Congres van Wenen (2008) en De fantoomterreur (2014). Zijn uitgever Harper Collins zag daarom beslist brood in een Napoleon biografie van Mr. Zamoyski. Uitgeverij Balans die iedere nieuwe Zamoyski (bij voorbaat een bestseller!) onmiddellijk in het Nederlands laat vertalen, zal niet ontevreden zijn.

Ongetwijfeld zal Zamoyski’s biografie vaak vergeleken worden met die van Andrew Roberts. Deze Britse historicus schreef in 2014 de biografie Napoleon de Grote. Niet alleen de titel maar ook de omslag laat zien dat Roberts een heel andere visie op ‘de kleine korporaal’ heeft dan Zamoyski. Roberts sluit zich bewust aan bij het heroïsche imago dat de schilder Jacques-Louis David aan Napoleon gaf: Napoleon de Grote dus. Zamoyski wil juist de man achter de mythe zichtbaar maken. De uitgever heeft gekozen voor een onvoltooid schilderij van David. Het beeld bestaat voor het grootste deel uit onbeschilderd canvas met een lichte schets van de contouren. Alleen de kop van Napoleon is voltooid. De persoon ontdaan van het decorum.

In 2015 was er op intelligencesquared.com een debat over Napoleon tussen Adam Zamoyski en Andrew Roberts, geleid door Jeremy Paxman.

Napoleon, de peer die snel rijpte, maar zijn eigen rot niet zag [trouw.nl]
Zamoyski schetst een interessant ander perspectief over Napoleon [volkskrant.nl]