Hoe meer tijd er verstreken is, hoe fascinerender fotografie en film voor mij worden. Een “fotografie” (oorspronkelijk werden foto’s zo genoemd) is een beeld dat door licht “geschreven” is. Een foto van honderd jaar oud is gefixeerd licht van honderd jaar oud. Een beeld dat honderd lichtjaren van ons verwijderd is, ligt nu onder onze ogen. Alsof we in de pikzwarte hemel van het verleden een ster zien oplichten. Omdat een film niets anders is dan een aaneenschakeling van foto’s kan over films hetzelfde worden opgemerkt. In de serie tijdreizen met YouTube: 124 jaar terug in de tijd naar de grote wereldtentoonstelling van Parijs in 1900.

Tijdens de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs bestond film nog maar vijf jaar. Thomas Edison en Georges Méliès documenteerden de Exposition Universelle met dit nieuwe medium en hun geschoten materiaal is er gelukkig nog steeds. Nu het gerestaureerd en ingekleurd is, komen deze beelden van 124 jaar oud veel dichterbij.

In 1900 ontbrak een centrale attractie zoals de Eifeltoren die in 1889 nog het middelpunt van de wereldtentoonstelling vormde. Maar het publiek kon zich vergapen aan de vele wonderen van technologie. Tussen 1889 en 1900 was het hard gegaan: in 1889 was er een dynamo van 500 pk, maar in 1900 stond er een dynamo van 5000 pk opgesteld. Niet alleen het vermogen, ook de diameter was tien maal zo groot.

Op de beelden zien we vooral het publiek, maar ook nieuwe technologie zoals het trottoir roulant op de Rue de l’Avenir komt letterlijk voorbij. Dit bewegende trottoir legde langs negen stations een lus van 3500 meter af over het tentoonstellingsterrein. Het was geïnstalleerd op een viaduct zeven meter boven de grond. Het moving pavement was overigens een Amerikaanse uitvinding die in 1894 was geïntroduceerd op de wereldtentoonstelling in Chicago.

Eigenlijk hoort het jaar 1900 officieel nog bij de negentiende eeuw, dus zien we hier het hoogtepunt van de negentiende eeuw. Sinds 1814 was er geen oorlog meer geweest waar alle grootmachten bij betrokken waren, de wetenschap en technologie hadden de wereld productiever en comfortabeler gemaakt en het vooruitgangsoptimisme kende geen grenzen. De bezoekers ogen opgewekt, zelfverzekerd en zien de nieuwe eeuw vol vertrouwen tegemoet, nog niet vermoedend dat de technologie 15 jaar later zich tegen hen zou keren.

Hoe meer tijd er verstreken is, hoe fascinerender fotografie en film voor mij worden. Een “fotografie” (oorspronkelijk werden foto’s zo genoemd) is een beeld dat door licht “geschreven” is. Een foto van honderd jaar oud is gefixeerd licht van honderd jaar oud. Een beeld dat honderd lichtjaren van ons verwijderd is, ligt nu onder onze ogen. Alsof we in de pikzwarte hemel van het verleden een ster zien oplichten. Omdat een film niets anders is dan een aaneenschakeling van foto’s kan over films hetzelfde worden opgemerkt. In de serie tijdreizen met YouTube: 118 jaar terug in de tijd naar het San Francisco van vlak voor de grote aardbeving van 1906.

Dit filmpje is ongetwijfeld een van de belangrijkste tijdsdocumenten van San Francisco. Het bestaat uit een lange shot genomen vanuit een cable car die door Market Street, de main straat van San Francisco, rijdt. Dergelijke beelden zijn voor die tijd sowieso zeldzaam, maar wat het extra bijzonder maakt is dat ze geschoten werden op 14 april 1906, vier dagen voor de aardbeving (en grote brand) die vrijwel het hele centrum van San Francisco in puin legden. Dus we zien hier de Market Street van het oude San Francisco, van vlak voor de aardbeving van 18 april 1906.

Bijna alle gebouwen in het centrum van San Francisco werden verwoest. Maar het beginpunt van Market Street (in het filmpje het eindpunt), de Ferry Building uit 1896 aan de Embarcadero, liep slechts lichte schade op. In de lange filmshot is de 75 hoge toren als een baken op de achtergrond steeds in beeld. Zo vormt het Ferry Building het onbewogen middelpunt van San Francisco. De toren keek niet alleen neer op deze beelden van 14 April 1906, maar was dus ook getuige van de aardbeving vier dagen later.

Het is fascinerend om te zien hoe het verkeer in een grote Amerikaanse stad er 118 jaar geleden uitzag. In de eerste plaats is er de karakteristieke cable car. Voordat de Golden Gate Bridge in 1937 geopend werd, was dit het icoon van de stad. Nog steeds is de cable car een National Historic Landmark. (Het enige dat kan bewegen!) Daarnaast zien we ook al ander gemotoriseerd verkeer: auto’s die duidelijk nog op koetsen lijken. Een enkele fietser, veel paard en wagen en heel veel voetgangers. Rennende straatjongens, werkvolk, petten, hoeden en vrouwen die uit de late negentiende eeuw lijken weggelopen…

Op YouTube is zowel de originele versie in zwartwit als de ingekleurde versie te zien. Het is aardig om die naast elkaar te bekijken. De ingekleurde versie brengt het verleden heel dichtbij. In wezen zijn alle veranderingen van de afgelopen 118 jaar oppervlakkig, buitenkant. Market Street is ondanks de verwoestende aardbeving van 1906 de hoogte ingegaan. Dat zien we al in de straatscene uit D.O.A. (1950) die 43 jaar later in Market Street werd opgenomen. Nog eens 74 jaar later is Market Street een kloof geworden tussen twee lange rijen wolkenkrabbers.

Reel San Francisco – movie locations from classic films: D.O.A. (1950)