Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanalen Full Moon Matinee en Cult Cinema Classics. In juli keek ik naar vijf film noirs uit de periode 1947-1956.
Vandaag: Nightmare van Maxwell Shane.
De meeste film noirs spelen zich af in de steden en meestal zijn dat L.A., New York, San Francisco of Chicago. Nightmare speelt zich af in New Orleans en dat geeft deze film een zuidelijke couleur locale. Een ander stempel wordt gedrukt door Billy May and his Orchestra. Deze trompettist en componist was in de jaren vijftig en zestig zeer bekend, ook door de arrangementen die hij schreef voor een reeks beroemdheden zoals Frank Sinatra, Nat King Cole, Peggy Lee en Ella Fitzgerald. Voor deze film schreef hij de compositie Nightmare in New Orleans en speelt hij gewoon zichzelf. Dat was niet ongebruikelijk in een film noir. In hetzelfde jaar zien we Bernard Herrmann, de huiscomponist van Hitchcock, optreden als zichzelf in The man who knew too much.
