Films in zwart-wit uit de eerste helft van de jaren zestig laat ik zelden aan mij voorbijgaan. Ik hou van het tijdsbeeld in al zijn aspecten: de auto’s, het design, de mode, de kapsels, de make up en de interieurs. Bij de zwart-witbeelden fantaseer ik dan tegen beter weten in een mooiere wereld. Meestal gaat de vorm dan al snel op gespannen voet staan met de inhoud. Met La baie des anges begon dat vrijwel onmiddellijk. Zelfs al zijn de beelden nog zo fraai, het lege bestaan van twee gokverslaafden kan mij op geen enkele manier boeien.
De Franse regisseur Jacques Demy (1931-1990) kende ik vooral van zijn spetterende en kleurrijke musicalfilm Les demoiselles de Rochefort (1967) en natuurlijk ook van Les parapluies de Cherbourg (1964), beide met Catherine Deneuve in de hoofdrol en met muziek van Michel Legrand. La baie des anges lift naar mijn gevoel mee op het succes van A bout de souffle en de nouvelle vague. Dialogen met als refrein “ik weet het niet”, “misschien” en “het maakt me niet uit” zullen waarschijnlijk bedoeld zijn om de “open” houding van de personages te schetsen, maar dit hangerige existentialisme gaat mij na verloop van tijd toch flink vervelen.
Hans Beerenkamp in NRC Handelsblad (2005)
credits: annyas.com/screenshots
La baie des anges [ imdb.com ] | The essential Jacques Demy [ criterion.com ]
