Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanalen Full Moon Matinee en Cult Cinema Classics. In juni kijk ik naar tien film noirs uit de periode 1945-1964.
Vandaag: Human Desire van Fritz Lang.
Fritz Lang baseerde zijn film noir Human Desire op de roman La bête humaine uit 1890 van Emile Zola. In 1938 maakte Jean Renoir al een verfilming van Zola’s naturalistische roman. Emile Zola dook in de duistere krochten van de menselijke geest, net als de Schotse schrijver Robert Louis Stevenson vier jaar voor hem al had gedaan met The strange case of Dr.Jekyll and Mr.Hyde. Voor het beest in de mens bedacht Zola een treffende metafoor: de dampende stoomlocomotief. Als een blind monster raast het voort over de rails van het instinct.
Joe Lamont (Glenn Ford) is een getalenteerde ingenieur die net terug is van de Koreaanse Oorlog. Hij krijgt werk aangeboden door een spoorwegmaatschappij en komt al snel in contact met Vicki Buckley (Gloria Grahame), een verleidelijke vrouw die getrouwd is met Carl Buckley (Broderick Crawford), een invloedrijke maar gewelddadige spoorwegmagnaat.
Vicki voelt zich gevangen in haar huwelijk en begint een gepassioneerde affaire met Joe. De relatie tussen Joe en Vicki wordt steeds complexer en gevaarlijker, vooral wanneer Carl erachter komt. Joe raakt verstrikt in een web van leugens, bedrog en moord, waarbij zijn verlangens hem uiteindelijk op een destructief pad brengen. De film onderzoekt de duistere kanten van menselijke verlangens en de gevolgen van het najagen van passie ten koste van moraal en veiligheid.
