Geschilderde portretten van prinsessen hadden rond 1500 een belangrijke functie op de Europese huwelijksmarkt. In die tijd was uithuwelijken naast oorlog dé manier om het eigen territorium uit te breiden. De geografische eenheden die zich rond 1500 in Europa vormden, zouden in de eeuwen daarna uitgroeien tot de moderne naties die wij nu kennen. Het portret had daarom grote politieke betekenis. Schilders werden niet alleen betaald voor een treffende gelijkenis maar vaak ook om de natuur, waar nodig, een handje te helpen. Photoshoppen avant la lettre. Vroeger was het niet anders dan in tijden van Facebook: biologisch kapitaal en het netwerk bepaalden de machtspositie.

In deel 3 The Beautiful Deception van The Borgias (nog niet op de Nederlandse televisie maar wéll op DVD) is paus Alexander VI bezig om een geschikte vrouw te vinden voor zijn zoon Giovanni, liefst van Spaanse koninklijke bloede. Samen met zijn minnares bekijkt Giovanni in zijn slaapkamer de portretten van de huwelijkskandidaten die zijn vader voor hem op het oog heeft. Twee portretten herkende ik onmiddellijk. Natuurlijk eerst het beroemde portret van Juana la Loca (Johanna de Waanzinnige van Castillië). Daarnaast het portret van een onbekende vrouw door Rafael uit 1507 dat bekend is onder de naam La Muta (de zwijgende vrouw). Eind juni zag ik dit portret in de Galleria Nazionale delle Marche in Urbino.

Op de Borgias Wiki worden de portretten besproken. Giovanni Borgia, de hertog van Gandia, stierf in 1497. De portretten zouden dus vóór dat jaar geschilderd moeten zijn. Maar hoe historisch verantwoord The Borgias op het eerste gezicht oogt, op veel plaatsen wordt een loopje met de geschiedenis genomen. Alle getoonde portretten zijn na 1500 geschilderd en kunnen dus nooit aan Giovanni Borgia gepresenteerd zijn.