Abraham Lincoln’s Gettysburg Adress op 19 november 1863
vandaag is het 145 jaar geleden dat Abraham Lincoln werd vermoord
vandaag is het 145 jaar geleden dat Abraham Lincoln werd vermoord
De korte en simpele toespraak die Abraham Lincoln op 16 november 1863 in Gettysburg hield, is in de Verenigde Staten een canonieke tekst die al door generaties Amerikaanse schoolkinderen uit het hoofd is geleerd. Lincolns woorden zijn vereeuwigd op het Lincoln Memorial in Washington. Ook op het Lincoln Monument in Gettysburg staat de volledige tekst van zijn toespraak.
het Lincoln Adress Monument door Henry Kirke Bush-Brown bij het Gettysburg Battlefield, opgericht in 1912
Lincoln’s Gettysburg adress
in de New York Times van 20 november 1863
in de New York Times van 20 november 1863
Zevenentachtig jaar geleden brachten onze voorvaders op dit continent een nieuwe natie voort, ontstaan in vrijheid en gewijd aan het beginsel dat alle mensen als gelijken zijn geschapen.
Nu zijn we verwikkeld in een grote burgeroorlog, die beproeft of die natie, of elke natie zo ontstaan en gewijd, zich lang kan voortzetten. We zijn bijeen op een groot slagveld van die oorlog. We zijn gekomen om een gedeelte van dat veld te wijden als laatste rustplaats voor hen die hier hun levens gaven opdat die natie mocht leven. Het is, al met al, gepast en juist dat we dit doen moeten.
Maar, in ruimer zin, kunnen we deze grond niet opdragen, wijden of heiligen. De dappere, al dan niet gesneuvelde mannen die hier streden hebben het gewijd, ver boven onze armzalige macht daaraan toe of af te doen.
Het zal de wereld amper opvallen, laat staan lang bijblijven wat wij hier zeggen, maar nooit zal ze vergeten wat zij hier deden. Veeleer is het aan ons, de navertellers, om hier te zijn gewijd aan het onvoltooide werk, hetwelk zij die hier vochten, tot dusver zo nobel hebben bevorderd. Veeleer is het aan ons om hier te zijn gewijd aan de grote voor ons overgebleven taak: dat we ons om deze geëerde doden des te nauwer mogen verbinden met de zaak aan welke zij voorgoed zijn gebonden; dat we hier plechtig beloven dat deze doden niet tevergeefs zullen zijn gestorven; dat deze natie, onder God, in nieuwe vrijheid zal herleven; en dat staatsbestuur van een volk, door een volk, voor een volk, niet van de aarde zal verdwijnen.
Nu zijn we verwikkeld in een grote burgeroorlog, die beproeft of die natie, of elke natie zo ontstaan en gewijd, zich lang kan voortzetten. We zijn bijeen op een groot slagveld van die oorlog. We zijn gekomen om een gedeelte van dat veld te wijden als laatste rustplaats voor hen die hier hun levens gaven opdat die natie mocht leven. Het is, al met al, gepast en juist dat we dit doen moeten.
Maar, in ruimer zin, kunnen we deze grond niet opdragen, wijden of heiligen. De dappere, al dan niet gesneuvelde mannen die hier streden hebben het gewijd, ver boven onze armzalige macht daaraan toe of af te doen.
Het zal de wereld amper opvallen, laat staan lang bijblijven wat wij hier zeggen, maar nooit zal ze vergeten wat zij hier deden. Veeleer is het aan ons, de navertellers, om hier te zijn gewijd aan het onvoltooide werk, hetwelk zij die hier vochten, tot dusver zo nobel hebben bevorderd. Veeleer is het aan ons om hier te zijn gewijd aan de grote voor ons overgebleven taak: dat we ons om deze geëerde doden des te nauwer mogen verbinden met de zaak aan welke zij voorgoed zijn gebonden; dat we hier plechtig beloven dat deze doden niet tevergeefs zullen zijn gestorven; dat deze natie, onder God, in nieuwe vrijheid zal herleven; en dat staatsbestuur van een volk, door een volk, voor een volk, niet van de aarde zal verdwijnen.
Amerika neemt afscheid van zijn geliefde president (gravure uit: Harper’s Weekly)
