Maandag keek ik naar The man who knew too much (1956), zekere niet mijn favoriete Hitchcock, maar wel charmant vanwege de buitenlocaties in de filmstudio. Ik hou van de scherpe schaduwen van de filmlampen op het asfalt of op het gazon. Vooral in de combinatie met Technicolor. Dan zit je bij Hitchcock in de jaren ’50 goed. Eind jaren veertig filmde hij al in kleur en Rope (1949) begint met een scene op straat. Deze straat is echter nagebouwd in de filmstudio. Het hoogtepunt bereikte Hitchcock in Rear window (1954). Daarvoor werd een volledig stadsblok in de studio nagebouwd, compleet met achtertuintjes.
Hitchcock is een van die zeldzame regisseurs die meerdere meesterwerken op zijn naam wist te zetten. Psycho, Vertigo en Rear Window zijn dat onbetwist. Zeven jaar geleden schreef ik al iets over Rear window op deze blog en vanavond hoop ik weer te gaan kijken.
