Categorie archief: fotografie

Film Noirs op YouTube [ 7 ]

gezien op Cult Cinema Classics: He walked by night (1948)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: He walked by night van Alfred Werker. Cinematografie van John Alton.

He walked by nightDeze film verscheen destijds in de Nederlandse bioscopen onder de titel “De rat”. Een treffende benaming voor de hoofdpersoon in deze film noir die opereert vanuit de riolen van Los Angeles. Het slot van de film deed me veel denken aan The Third Man (1949) waarin Harry Lime wordt opgejaagd in de riolen van Wenen. Deze ondergrondse jacht door de vochtige gangenstelsels levert uiteraard typische film noir beelden op met lichtbundels en harde contrasten.

Naast overeenkomsten met The Third Man heeft deze film ook duidelijk verwantschap met M. Eine Stadt sucht einen Mörder van Fritz Lang uit 1931. He walked by Night begint als een documentaire, alsof we Louis Theroux volgen die verslag doet van een patrouille vanuit een politieauto door de donkere straten van Los Angeles. Agenten geven door hun mobielfoon boodschappen door en er wordt overgeschakeld naar scenes op het hoofdkantoor van de politie in Los Angeles zodat we het hele politieapparaat in werking kunnen zien.

He walked by night
Scene uit He walked by night, een film die op een reportage lijkt over het functioneren van het politieapparaat in Los Angeles

Bekijk deze film op YouTube

Film Noirs op YouTube [ 6 ]

gezien op Cult Cinema Classics: Woman on the Run (1949)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: Woman on the Run van Norman Foster. Cinematografie van Hal Mohr.

woman on the runHet gouden tijdperk van de film noir ligt tussen twee klassiekers: The Maltese Falcon (1941) en Vertigo (1958). Beide films hebben met elkaar gemeen dat ze zich afspelen in San Francisco. Tussen 1941 en 1950 vormt deze stad het decor in de The Maltese Falcon, Out of the Past, Dark Passage, The Lady of Shanghai, D.O.A. en Woman on the run.

Woman on the run wordt vooral gedragen door het vermakelijke spel van Ann Sheridan. Ze speelt een gedesillusioneerde echtgenote die voortdurend cynische opmerkingen maakt. Haar karakter doet me denken aan Margo Channings in All about Eve, gespeeld door Bette Davis. Haar tegenspeler is Dennis O’Keefe, een bijdehante reporter die met haar op zoek gaat naar haar echtgenoot.

Woman on the Run
Fraaie compositie van Hal Mohr verdeeld in drieën.
Closing out the splendid San Francisco cinema decade of the 1940s is the once forgotten dark jewel of Woman On The Run. Powered by the world-weary wisecracking of Ann Sheridan, Woman is a glorious vintage noir tour of the city that features Telegraph Hill, Fisherman’s Wharf, Chinatown, Embarcadero, and Washington Square. The film’s climactic rollercoaster scene is supposed to be Playland-By-The-Beach at Ocean Beach, but actually was filmed at the since-destroyed Ocean Park Pier in Santa Monica. The disturbing mechanical laugh of Laffing Sal was the now vanished Ocean Park Sal. The San Francisco Laffing Sal still proudly reigns at the Musee Mechanique at Fisherman’s Wharf.
 
Bron: medium.com

Bekijk deze film op YouTube

Film Noirs op YouTube [ 5 ]

gezien op Cult Cinema Classics: D.O.A. (1950)

Eigenlijk hou ik helemaal niet van misdaadfilms maar voor film noir heb ik een groot zwak. De zwartwit-cinematografie, belichting en het tijdsbeeld zuigen me altijd weer een nieuwe noir binnen. In het public domain staan honderden films waarvan het copyright om verschillende redenen niet verlengd is en die dus legaal via het internet getoond mogen worden, zoals op het YouTube-kanaal Cult Cinema Classics. In maart keek ik naar twaalf film noirs uit de periode 1945-1955. Het zwaartepunt valt in de tweede helft van de jaren veertig omdat het genre toen op zijn hoogtepunt was en de meeste verschenen. In de komende reeks bespreek ik deze twaalf films: 1 uit 1945, 4 uit 1946, 2 uit 1949, 2 uit 1950 en 1 uit 1955. Deze keer: D.O.A. van Rudolph Maté. Cinematografie van Ernest Laszlo.

DOADie-Oo-Ee is de Amerikaanse afkorting voor Dead on arrival, een uitdrukking die gebruikt wordt in ziekenhuizen wanneer een slachtoffer overlijdt voordat hij de operatiekamer wordt ingereden. Maar het wordt ook figuurlijk gebruikt in de betekenis van “een doodgeboren kindje”. In de thriller D.O.A. uit 1950 heeft het de letterlijke betekenis. Het scenario maakt gebruik van een lange flash back, een verteltechniek die vaak in film noir wordt toegepast. Bijvoorbeeld in Murder my sweet (1944) en in Double Indemnity (1944) en Sunset Boulevard (1950), twee meesterwerken van Billy Wilder.

Edmond O’Brien speelt accountant en notaris Frank Bigelow. Hij vertrekt voor een vakantie naar San Francisco waar hij in zijn hotel wordt uitgenodigd voor een feestje. De volgende morgen voelt hij zich doodziek en stelt vast dat er meer aan de hand moet zijn dan een ordinaire kater. Hij gaat naar het ziekenhuis voor een onderzoek en krijgt daar verschrikkelijk nieuws te horen. In zijn lichaam zijn sporen aangetroffen van iridium, een lichtgevend gif. De kans dat hij deze vergiftiging zal overleven is nul. Enigszins hersteld van zijn doodvonnis, besluit hij op zoek te gaan naar degene die hem vergiftigd heeft op het feestje en komt in een web van intriges.

DOA
Scene uit DOA met in het midden Edmond O’Brien

DOA is een spannende thriller, prima gespeeld door Edmond O’Brien. De producer van DOA was eigenaar van het Million Dollar Theatre, direct tegenover het beroemde Bradbury Building. Hij liet dit gebouw in de slotscene een rol spelen. Voor een scene in Market Street werd geen filmvergunning aangevraagd. De voorbijgangers zijn duidelijk verschrikt als Edmond O’Brien hen in (gespeelde) paniek tegemoet komt rennen. Een “stolen shot” voegt vaak authenticiteit toe.

Bradbury Building
Het interieur van het Bradbury Building in Los Angeles waarin de apotheose van DOA plaatsvindt

Bekijk deze film op YouTube