De vijf haastklussen van ontwerper Ootje Oxenaar [ postkoets.nl ]

Samen met Michelangelo, Titiaan en Caravaggio behoort Rubens tot de meest invloedrijke schilders uit de geschiedenis. Toch heeft hij door zijn barokke stijl altijd ver van mij afgestaan. Dat is de laatste jaren aan het veranderen. Mijn ingang tot Rubens gaat via het impressionisme. Dat is minder vreemd dan het lijkt. Je kunt van de impressionisten een duidelijke lijn trekken via Delacroix, Fragonard en Watteau naar de Antwerpse meester.

Aan het begin van de achttiende eeuw was er aan de Franse Académie royale de peinture et de sculpture een strijd tussen de volgelingen van Poussin en de volgelingen van Rubens. De classicistische Poussin stond voor de uitgebalanceerde tekening en de koele, ingehouden kleuren, terwijl Rubens juist voor gloeiende kleuren en heftige taferelen. Je zou achter deze strijd de eeuwige dialectiek tussen het apollinische en dionysische kunnen zien.

In de achttiende en negentiende eeuw zouden poussinistes en rubenistes telkens in afwisselende perioden de wind mee en tegen hebben. Een van de grootste en invloedrijkste pousenistes was Jacques-Louis David die met zijn neoclassicisme tussen 1780 en 1820 de norm zou worden in Frankrijk. Maar voor de Romantiek was zijn stijl veel te rationeel en afstandelijk. In de jaren twintig van de negentiende eeuw zou Eugène Delacroix breken met het neoclassicistische kunstideaal. Hij greep daarbij letterlijk terug op Rubens.

Rubens heeft in Nederland niet erg veel invloed gehad. Onze nuchtere en calvinistische voorouders vonden hem te theatraal, te Italiaans en vooral te katholiek. Het realisme van Vermeer met een sterke nadruk op het alledaagse sprak boven de grote rivieren veel meer aan dan de theatrale barok van Rubens. We begrijpen elkaar in onze afwijzing van Rubens.

Als schilder kun je echter moeilijk om Rubens heen. Zijn kleurgebruik is fenomenaal, zijn techniek virtuoos en zijn schilderkunstige intelligentie verbluffend. Dat ben ik nu steeds meer aan het ontdekken in het navolgen van Rubens. Ik doe het wel op mijn eigen manier op geprepareerd zwaar papier met een imprimatura van rauwe omber.

volg de meester [ 1-125 ] | van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan

Vandaag 38 jaar geleden werd er in Nederland nauwelijks gewerkt en al helemaal niet naar school gegaan. Door de ijzel waren de wegen de hele dag onbegaanbaar. Auto’s reden er niet meer en op straat kon zelfs geschaatst worden. Met mijn neef probeerde ik al glijdend het postkantoor te bereiken want op de vierde dinsdag van 1979 kwam er een postzegel uit ter gelegenheid van 400 jaar Unie van Utrecht. De eerste dag envelop wilde ik per se hebben en ik bewaar ‘m nog steeds.

Het weer op 23 januari 1979
Zwakke wind uit het noord-noord-oosten. De hardste windstoot had een snelheid van 5,7 m/s. Een ijsdag met gemiddelde temperatuur van -2,8 °C en een gevoelstemperatuur van -5,9 °C. De minimum temperatuur was -5,3 °C en de maximum temperatuur -1,1 °C. De zon liet zich in het geheel niet zien. Er viel 7,6 mm neerslag verspreid over een lange periode van 12,8 uur.

1. Quartal 2017 [ philatelie.deutschepost.de ]