In 1908 werd het Ottomaanse Rijk door de Jonge Turken hervormd tot een constitutionele monarchie. Na de Balkanoorlogen en de Eerste Wereldoorlog werd sultan Mehmet VI afgezet en opgevolgd door Mustafa Kemal Atatürk als eerste president van het moderne Turkije, dat nu een westers land geworden was. Maar vóór de hervormingen van Atatürk waren Turkije en de gebieden op de Balkan en in het Midden-Oosten die door de Ottomanen bezet gehouden werden, nog volledig islamitisch. Overal binnen het Rijk werden het Arabische alfabet en de islamitische jaartelling gebruikt. Toen in 1863 de eerste postzegel van het Ottomaanse Rijk verscheen, leek deze van een andere planeet te komen. Alleen aan de halve maan was te zien, dat het een Ottomaanse postzegel moest zijn.

Anders dan in Europese en Amerikaanse landen werd het staatshoofd, in dit geval de sultan, niet afgebeeld. Er was immers een verbod op het afbeelden van levende wezens. Na 1908 verandert dit. Dan zien we ook postzegels met sultan Mehmet V, bijvoorbeeld naast het kaartje van de Dardanellen waar de Ottomanen in 1915 de invasie van de geallieerden een halt hadden toegeroepen. De sultan had op dat moment feitelijk weinig macht meer. De grote triomfator van de Slag om Gallipoli was niet de sultan maar een soldaat: Mustafa Kemal. Het afbeelden van zijn gelaat was bepaald niet verboden. Tot op de dag van vandaag verschijnt “de vader van alle Turken” nog altijd op Turkse postzegels.

The Ottoman Empire began issuing stamps in 1863, when the Empire was still more or less in control of vast areas including modern Tunisia, Libya, Egypt; the red sea coast of Arabia as far south as Yemen, including the holy cities of Mecca and Medina; some of what are now the Persian Gulf states, and of course Palestine; Syria and several provinces to the east which became known as Iraq.
 
In the Mediterrean, the Empire held a number of important islands, including Crete, Cyprus, and Rhodes. In southeastern Europe the empire stretched nearly to Budapest, ruling what is now Bosnia, Serbia, Macedonia, Albania, and large portions of what is now northern Greece and southern Bulgaria.
 
Bulgaria itself, as well as Romania (then much smaller than its modern boundaries) had recently accepted de facto independence, although they were still nominally under the suzerainty of the Empire. The Ottoman Sultan was also considered to be the caliph, that is, the spiritual head of the Islamic faith throughout the world, although this was not in general recognized by the Shia.
 
Bron: dailykos.com