kijken, niet oordelen

Cornelis Verhoeven over kijken in De resten van het vaderschap (1975)
‘Urenlang zou ik bij haar wiegje kunnen zitten om naar haar te kijken.’ Het lukt hem zeker niet altijd om ‘alleen maar te kijken’. Een ‘zwerm van bijgedachten gonst’ meestal rond zijn hoofd. ‘Minstens tien sprekers vertroebelen de eenvoud van mijn gedachten.’ Die sprekers in zijn hoofd zeggen cynische dingen als dat de geboorte van een kind toch in het niet valt bij de schokkende ‘grote wereld’ of juist mierzoete dingen als dat het leven een wonder is. Als die stemmen even zwijgen, ervaart hij ten volle: ‘Kijken is het hoogste wat er is.’
 
Bron: Timon Meynen op Filosofie Scheurkalender, 30 oktober 2015 [ faidros.nl ]
Friederich Amerling
Friederich Amerling 1836
prinses Marie Franziska van Liechtenstein (1834-1909) op tweejarige leeftijd.
Urenlang zou ik bij haar wiegje kunnen zitten
om naar haar te kijken.

Cornelis Verhoeven

Govert Flinck
Govert Flinck 1636
Slapende Amor (gezien in Museum Kurhaus Kleve)
De huidige moraal verbiedt het schilderen of fotograferen van een dergelijk onderwerp maar in 1636 ging het nog, al stelde Flinck zich veilig door op de voorgrond een gebroken boog te schilderen, een symbool voor kuisheid.
Die sprekers in zijn hoofd zeggen cynische dingen als dat de geboorte van een kind toch in het niet valt bij de schokkende ‘grote wereld’ of juist mierzoete dingen als dat het leven een wonder is.

Timon Meynen (Filosofie Scheurkalender)

Cornelis Verhoeven – Inleiding tot de verwondering [ dbnl.org ]