Schilders lijken misschien wel een beetje op filosofen. Starend naar de hemel loopt de filosoof in een kuil, en verdiept in zijn onderwerp vergeet de schilder alles om zich heen. Zo stond ik gisteren op de ‘verkeerde plek’. Het was natuurlijk geen verkeerde plek, het was een prachtige plek, pal tegenover de Eusebiustoren in Arnhem in het najaarslicht. Maar je moet één ding weten als je aan het water schildert: ga er niet te dichtbij staan!

Toen die diepliggende rijnaak voorbijkwam, was het te laat, stond ik tot aan mijn knieën in het water en was een golf van ruim een halve meter over mijn schilderspullen, rugzak inclusief mobieltje en fototoestel heengeslagen. Alles te drogen gelegd en daarna weer verder gewerkt. Een schilder verdiept zich in zijn onderwerp en laat zich niet zo snel uit het veld slaan of omverspoelen.