Na de dure en succesvolle UFA-productie Unsere Mütter, unsere Väter brengt de ZDF opnieuw een period piece over jonge Duitsers die inmiddels onze ouders of grootouders kunnen zijn. In Ku’damm 56 gaat het over een moeder en drie dochters. De drie zusjes groeien na de oorlog op in een van de vele vaderloze gezinnen in Duitsland. Moeder heeft een dansschool aan de Kurfürstendamm in West-Berlijn.
Het verhaal brengt allerlei aspecten van de Adenauerzeit bij elkaar: het Wirtschafstwunder, de Oost-Westverhouding én de rock ‘n roll uit Amerika, een voorbode van de seksuele revolutie en de vrouwenemancipatie. Het zou geen Duits drama zijn als de reflectie op de oorlog en het gespleten naoorlogse Duitsland ontbrak.
Zestig jaar later kijken de Duitsers weer als één volk naar hun verleden dat veertig jaar lang in twee delen was opgesplitst: een Amerikaanse en een Russische vazalstaat. De vervreemding tussen beide Duitslanden was in 1956 volop aan de gang. De Berlijnse muur was er nog niet, maar er was in 1953 wel een grote opstand geweest en door het Wirtschaftswunder van Adenauer was de DDR aan het leeglopen. In 1956 keerden de laatste Duitse krijgsgevangen uit Siberië terug. Veel Wehrmachtsoldaten waren tijdens hun krijgsgevangenschap in de Sovjet-Unie overtuigde socialisten “geworden” en vestigden zich in de DDR om een nieuw anti-fascistisch Duitsland op te bouwen.
Ku’damm 56 heeft alles in zich om een klassieker te worden: de positie van de vrouw staat weliswaar centraal, maar er wordt ook een mooi beeld gegeven van de naoorlogse generatie die het zwijgen van de ouders nog niet durfde te verbreken. De Rote Armee Fraktion en de seksuele bevrijding lagen nog te ver in de toekomst. In de Adenauerzeit dompelden de West-Berlijners zich liever onder in zoete pastelkleuren. Het tijdsbeeld in Ku’damm 56 is net als in Der Baader-Meinhof Komplex gründlich gereconstrueerd, met de BMW Isetta in het straatbeeld en de moderne huisvrouw met snelkookpan in de keuken.
Morgenavond om 20.15 op ZDF volgt het derde en laatste deel.
