Holiday is de derde film met Cary Grant en Katherine Hepburn die ik tot nog toe gezien heb. Alleen Sylvia Scarlett (1935) moet ik nog zien. Holiday is een kostelijke komedie, wat mij betreft veel leuker dan Bringing up baby. En gemaakt met hetzelfde vakmanschap als Philadelphia Story, die ook door “woman’s director” George Cukor geregisseerd werd. Holiday is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk uit 1928 van Philip Barry. In 1930 werd het al eens verfilmd.
Holiday gaat luchtig over de klassenverschillen in de Amerikaanse samenleving. Film was oorspronkelijk iets voor Jan met de Pet, de high society ging immers naar het theater. Dus richt Holiday zich op de gewone Amerikanen die in 1938 gebukt gingen onder de Grote Depressie. Met Johnny Case (Grant) kan Jack the Plumber zich direct identificeren: hij werkt hard, heeft een hart van goud en zegt wat hij denkt. Vertolkt door Cary Grant krijgt deze gewone Amerikaan ook nog eens een heel fraaie buitenkant. Zijn tegenspeelsters zijn de zusjes Julia Seton (Nolan) en Linda Seton (Hepburn). Tijdens een vakantie in Lake Placid zijn Johnny en Julia zo verliefd op elkaar geworden dat ze besluiten direct te gaan trouwen. Maar daarvoor heeft Johnny eerst de toestemming van Julia’s vader nodig. Julia‘s vader blijkt de puissant rijke New Yorkse bankier Edward Seton te zijn.
Julia woont samen met haar zus Linda en broer Ned bij haar vader aan Park Avenue. De life style van de Amerikaanse elite wordt heerlijk over de top getild. Het huis is van binnen een paleis met marmeren zuilen, vloeren en trappen en doet eerder aan een museum denken dan aan een plek waar mensen wonen. “My God!”, roept Johnny uit bij het zien van deze luxe. Hij verontschuldigt zich tegenover de butler. “Ik bedoel het niet kwaad.” Daarna ontmoet hij Julia en wordt het hem duidelijk dat ze geen bediende in dit paleis is, maar de dochter van Edward Seton. Eenvoudige Johnny is verliefd geworden op een miljardairsdochter.
Een lot uit de loterij, zou de gemiddelde Amerikaanse man denken. Maar Johnny is een man met karakter en heeft geen ontzag voor rijkdom. Wel geeft hij toe dat hij ervan droomt eerst veel geld te verdienen zodat hij daarna niet meer hoeft te werken. Je moet toch weten waar je voor werkt? Werken is toch niet zaligmakend? Het gaat erom dat je van het leven geniet. Deze mentaliteit valt niet in goede aarde bij de vader van Julia. Hij wenst zich een schoonzoon die is zoals hij: iemand die leeft voor het geld.
Met deze verhouding is de toon van de komedie gezet. De New Yorkse jetset is weliswaar stinkend rijk, maar ook vreselijk conservatief en oersaai. De gewone jongen daarentegen houdt van het leven en brengt ook leven in de brouwerij. Julia’s zusje Linda (Hepburn) zit te verpieteren in haar gouden kooi en ook broer Ned voelt zich diep ongelukkig in het paleis van zijn vader. Hij heeft de hoop opgegeven en is aan de drank geraakt. Julia voelt het leven in haar terugstromen als Johnny in de buurt is en wordt onvermijdelijk verliefd op hem…
