Van je oude klasgenoten moet je het soms hebben. Zo stuurde André (óók CLV) mij vorige maand de CD Brittle Hearts, het debuutalbum van zijn band Paper Moon uit Utrecht. Helaas bestaat de band niet meer, maar niet te lang getreurd, ars longa, vita brevis…
Brittle Hearts is een vakkundig gemaakt album met blije luisterliedjes die rechtstreeks uit de jaren zestig lijken te komen. De zang deed me regelmatig denken aan die van Paul McCartney of Roger McGuinn en dat kan geen toeval zijn, want de mannen van Paper Moon zijn openlijke belijders van britpop en ook al niet vies van westcoastpop en neo-psychedelica. Toen ik 1992 het nummer Texarkana hoorde op het R.E.M album Out of Time was dat een openbaring. Ik besefte toen voor het eerst dat de sound of the sixties helemaal niet dood is, maar dat deze altijd en overal weer tot leven kan worden geroepen. Niet alleen in Athens, Georgia 1991 maar ook in Utrecht 2004. Als je het maar met liefde doet en als je het nodige talent hebt uiteraard.
Brittle Hearts staat met springerige popliedjes zoals die in de jaren zestig door frisgewassen jongelui gemaakt werden. Vaak denk je Beatles, dan weer Turtles, soms Byrds, een keertje R.E.M. en ook wordt Jonathan Richman in herinnering geroepen. De eerste twee ep’s van Paper Moon werden geproduceerd door de gebroeders Paulusma van Daryll-Ann, dus daar zijn ook wat sporen van blijven hangen.
( Aloha )Er zijn van die bandjes die tijdens donkere en herfstachtige dagen toch een grote zon op je gezicht weten te toveren. Laat Paper Moon er daar nou een van zijn. Zo schijnt in „The Lost Parade„ een gelukzaligheid door die we dezer dagen nog enkel bij The Polyphonic Spree tegenkomen.
( Oor )
nazorg:
Paper Moon stopt ermee [ papermoon.noet.nl ]
Jelle Paulusma [ producer van Brittle Hearts ]
