Toen Giraud in 1975 klaar was met Angel Face was hij Blueberry ontzettend moe geworden. In twaalf jaar had hij 18 verhalen getekend, bijna 850 pagina’s (platen). Het moordende tempo van twee platen per week was hem teveel geworden en het zou vijf jaar duren voordat hij met zijn vaste scenarist Jean-Michel Charlier in 1980 weer een nieuwe cyclus zou beginnen. Tussen 1975 en 1980 hield hij zich in samenwerking met Jodorowsky voornamelijk bezig met film en tekende storyboards onder zijn pseudoniem Moebius. Voor de verfilming van Dune maakte hij ruim 3000 (!) tekeningen. Dit werk bleef lang in de kast liggen totdat David Lynch in 1983 eindelijk de verfilming van Frank Herbert‘s SF klassieker op zich nam.

In 1980 pakt Giraud de draad dus weer op en laat de vogelvrijverklaarde Blueberry onder zijn indianennaam Gebroken Neus onderduiken bij zijn oude indianenvrienden die we nog kennen uit de eerste cyclus van Fort Navajo. In het daaropvolgende album De Lange Mars komen we ook Jimmy McClure en Red Neck weer tegen die op zoek gaan op zoek naar Chihuahua Pearl. De volgende albums De Ongrijpbare Navajo’s en De Laatste Kaart zijn wisselend van kwaliteit, de inkleuring van het laatstgenoemde album is belabberd. In 1983 geeft Giraud publiekelijk te kennen dat hij Blueberry meer dan zat is. Toch tekent hij daarna nog Het Einde van de Lange Rit dat echt het laatste verhaal van Blueberry lijkt te worden. Het is een soort apotheose waarin definitief met zijn tegenstanders Vigo en Angel Face wordt afgerekend en er komt eindelijk gerechtigheid voor de vogelvrijverklaarde luitenant. Mike S. Blueberry lijkt van zijn pensioen te kunnen gaan genieten.

voorgaande posts | Blueberry [ official website ] | Blueberry [ moorsmagazine.nl ]