Vanmorgen was ik in de Byzantijnse kapel in Nijmegen om daar het Feest van Theofanie te vieren. Dit Feest wordt in de Westerse wereld gevierd op 6 januari, Driekoningen dus. Maar de Russen vieren het volgens de kerkelijke kalender, wanneer het inmiddels 19 januari is. Dat het Feest pas op 29 januari gevierd wordt, is een uitzondering.
De parochianen van de parochie van de heilige Tychon, onder de hoede van vader Sergei Merks, vanmorgen in Nijmegen tijdens de waterwijding.
De parochie van de heilige Tychon is de jongste Orthodoxe parochie in Nederland. Op 8 januari/26 december werd voor de eerste keer samen de Goddelijke Liturgie gevierd. Voorlopig is er onderdak gevonden in de mooie Byzantijnse kapel, maar in de nabije toekomst beschikt deze parochie hopelijk over een eigen ruimte.
Vader Sergei schrijft o.a. in het eerste rondschrijven:
De parochie is opgedragen aan de in 1989 heiligverklaarde Patriarch Tichon van Moskou en heel Rusland, die leefde van 1865 tot 1925. De Hl. Tychon werd geboren nabij Pskov. Na zijn studies voltooid te hebben in Sint Petersburg keerde hij terug naar Pskov en werd hij leraar aan het seminarie aldaar. Aan de vooravond van de 20e eeuw bevond hij zich in Noord-Amerika als bisschop van het Aleoetisch-Alaskaanse diocees, waar hij de Russische Orthodoxie in het Westen leerde kennen en zich toen al beijverde voor de zelfstandigheid van de Orthodoxe Kerk in Amerika. Met zijn zegen werd een groot deel van het officie in het Engels vertaald. Zeven jaar later werd hij teruggeroepen naar Rusland en al aartsbisschop aangesteld in het diocees Jaroslavl. Toen de revolutie uitbrak in 1917 werd hij, inmiddels Metropoliet, tot voorzitter gekozen van het eerste vrije Lokale Concilie sinds Peter de Grote en tijdens ditzelfde Concilie gekozen tot de eerste Patriarch van de Russische Kerk sinds de afschaffing van het Patriarchaat door dezelfde Peter de Grote. Maar amper verkozen tot het hoogste ambt in de Russische Kerk tekende zich zijn ware roeping af: het martelaarschap van een kerkelijk leider tijdens een van de gruwelijkste en omvangrijkste christenvervolgingen sinds de dagen van Nero, die de Russische Kerk binnen twee decennia bijna volledig zou vernietigen. Hoewel de Hl.Tychon niet letterlijk de marteldood is gestorven, is hij als gevolg van diverse zware gevangenschappen en een niet aflatende geestelijke terreur op zijn 60e als een lichamelijk gebroken mens voor de eeuwigheid geboren. Door het behouden van zijn kerkelijke en geestelijke waardigheid temidden van een duivels inferno heeft hij de eenheid binnen de Kerk en haar integriteit weten te bewaren en is hij tot symbool geworden van de miljoenen Russische gelovigen, martelaren en belijders die in de 20e eeuw hun leven om Christus wil hebben gegeven. De Kerk van Christus is gebouwd op het bloed der martelaren en zo is de Heilige Patriarch Tychon een van de lichtende spirituele pijlers waarop de herrijzende Russische Kerk, zowel in het Moederland als in de diaspora, kan steunen. Ook wij hopen op de geestelijke steun en hemelse voorspraak van onze patroonheilige bij het bewaren van onze eenheid en kerkelijke waardigheid.
