volg de meester [ 11 ]

reconstructie van twee Franse neo-classicistische portretten
Pierre-Henri de Valenciennes en Jacques-Louis David

Een rationele opbouw van een olieverfschilderij vanuit de tekening in verschillende lagen geeft je optimale controle. Je kunt het een beetje vergelijken met werken in Photoshop. Laag voor laag manipuleer je het beeld (bijv. de ene keer met sharpen de andere keer met blur). In zekere zin is schilderen in lagen eenvoudiger dan schilderen a la prima want de laatste techniek is intuïtief, direct en alles ‘moet’ in één keer goed zijn. Onder het eerste stadium van twee portretten die later in olieverf worden uitgevoerd.

Pierre-Henri de Valenciennes en Jacques-Louis David

doodschildering
een tekening in Oost-Indische inkt en modellering in dunne witte acrylverf op de imprimatura vormen de basis voor het olieverfportret. Een totaal glacis van rauwe Sienna brengt eenheid.

In het 18e eeuwse neo-classicisme ziet men de tekening als de basis van het schilderij. Vorm is belangrijker dan kleur en goed tekenonderwijs is voor de schilder onontbeerlijk. De autoriteit van de 19e eeuwse Académie is bijna absoluut maar vanaf 1848 komt de geïdealiseerde visie onder felle kritiek te staan van het realisme. Met de a la prima schilderkunst van de impressionisten zal het gezag van de Académie tenslotte gaan afbrokkelen en wordt de weg naar de moderne kunst vrij gemaakt.

volg de meester [ 1-11 ]
van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan [ PDF ]