De reden waarom Gabriel Fauré het werk heeft gecomponeerd is niet bekend. Een mogelijke aanleiding kan de dood van zijn vader in 1885 zijn, en de dood van zijn moeder twee jaar later op oudejaarsavond 1887. Desalniettemin was Fauré al met het werk begonnen toen zijn moeder overleed. Fauré zei later over de reden tot componeren: “ik heb het nergens voor gecomponeerd gewoon voor het plezier, als u me dat toelaat te zeggen!“ Het eerst geschreven deel is het Libera Me, dat als een losstaand werk werd gecomponeerd in 1877. In het daaropvolgende jaar componeerde hij de eerste versie van het Requiem, welke hij Un Petit Requiem noemde. De eerste versie bestond uit vijf delen (Introitus et Kyrie, Sanctus, Pie Jesu, Agnus Dei en In Paradisum), maar bevatte nog niet het Libera Me. De eerste versie werd op 16 januari 1888 in La Madeleine te Parijs uitgevoerd. Fauré dirigeerde de uitvoering zelf. Het stuk werd opgedragen ter nagedachtenis aan de architect Joseph La Soufaché. In 1889 werd het ‘Hostias toegevoegd aan het Offertorium.
 
Een jaar later werd het Offertorium verder uitgebreid en werd het Libera Me aan het Requiem toegevoegd. Deze tweede versie, voor kamerorkest, ging op 21 januari 1893 in première, ook in de Madeleine in Parijs met Fauré zelf als dirigent. Tussen 1899 en 1900 werd het Requiem bewerkt voor een compleet orkest. Het is niet duidelijk of deze bewerking door Fauré zélf, of door een van zijn leerlingen is gemaakt. Deze derde versie ging op 6 april 1900 in première, waarbij Eugène Ysaÿe dirigeerde.
 
De derde versie was de meest bekende versie van het Requiem, totdat Fauré’s originele manuscript voor kamerorkest werd ontdekt door John Rutter in de Bibliothèque nationale de France te Parijs in de jaren ’80. In 1924 werd het Requiem op Fauré’s eigen begrafenis gespeeld. Het Requiem bereikte de Verenigde Staten pas in 1931 en het Verenigd Koninkrijk in 1936.
 
Bron: nl.wikipedia.org