“Kijk”, zei ze terwijl ze een groot rood hart op tafel legde. “En dit …” Ze spreide een wenskaart op A3-formaat open… “…en ook nog dit…” en liet me tenslotte een glimmend opblaashart zien. Haar Valentijnsoogst dit jaar. Ik bekeek het met gemengde gevoelens, leuk dat haar straatwaarde hoger ligt dan de mijne! (ik kan mij niet herinneren dat ik ooit van één onbekende één Valentijnshart heb gekregen.) Ik begon de wenskaart te lezen: “Mooie, lieve vrouw…” blablabla… afgesloten met een verontrustend “…binnenkort neem ik contact met je op!”
Gezellig die jaarlijkse Valentijnsonrust…
