In het eerste deel van O„Hanlons Helden staat Redmond O’Hanlon bij James Howgego op de stoep met zijn vierdelige Encyclopedia of Exploration onder zijn arm. Het is een éénarmige omhelzing van zijn helden, de negentiende eeuwse ontdekkingsreizigers voor wie een expeditie naar onbekend gebied een heilige missie was. Om iets van de opwinding te delen die deze avonturiers in hun bloed voelden kriebelen, is het voor mij al genoeg om bij kaarslicht op een negentiende eeuwse kaart te turen. Want ook al is Google Earth een geweldige uitvinding, de wetenschap dat er op aarde nog nieuwe gebieden te ontdekken zijn, behoort met de satellite view voorgoed tot de verleden tijd. Een specifieke opwinding, die de negentiende ontdekkingsreizigers nog net moeten hebben gekend, is daarmee definitief verloren gegaan. Ian McEwan, een van zijn beste vrienden, vermoedt dat O’Hanlons obsessie voor negentiende eeuwse ontdekkingsreizen verband houdt met zijn jeugd. Het koesteren van het kind in ons, hangt samen met het koesteren van een wereld die nog geheimen herbergt, een wereld die nog op “ontmaagding” wacht. O’Hanlon, die er uitziet als een komisch stripfiguur en van binnen nog altijd een jongetje gebleven is, is er geknipt voor om dat gevoel van nieuwsgierigheid en opwinding over te brengen.
In zijn oude cottage The Pelican House nabij Oxford, bereidt Redmond O„Hanlon zich voor op nieuwe expedities rond de wereldbol. Te midden van een ongelooflijke chaos van boeken, foto’s, eieren en schedels, bestudeert Redmond zijn helden en de manier waarop zij hun reizen voorbereidden. In zijn eigen achtertuin leert hij van een oorlogsveteraan uit Afghanistan hoe je in de 19e eeuw overleefde in vijandige of moeilijke omstandigheden. Redmond ontmoet een aantal excentriekelingen die zijn passie delen voor die 19e-eeuwse ontdekkingsreizigers die weigerden te geloven dat de wereld ophield bij de fysieke grenzen van hun koninkrijk. Zijn vrouw Belinda en zijn beste vriend Ian McEwan raden de makers af op reis te gaan met Redmond; zijn chaos lijkt besmettelijk te zijn. Ze waarschuwen dat O„Hanlon tot alles in staat is als hij achter een goed verhaal aan zit, al zou het betekenen dat een reisgenoot moest verdrinken of door een stel wilde dieren wordt opgevreten. Intussen is O„Hanlon zo serieus bezig met het voorbereiden van zijn missie dat hij zich zelfs opgeeft voor een cursus taxidermie, zodat hij leeuwenvellen mee naar huis kan nemen zonder dat zijn hele koffer ernaar gaat stinken.Bron: weblogs.vpro.nl
